فرهنگ غدیر صفحه 367

مواردی،گناه و خلافشان قطعی و انکارناپذیر است،با یک کلمۀ«توبه کرده اند»،آنان را تطهیر کنند و حتّی کشتن أئمّه و اولیای الهی و انسانهای پاک را نادیده بگیرند و چیزی در مذمّت صحابه نگویند و نشنوند.

بی شک،در میان آنان که«صحابه»محسوب می شوند،افراد فاسق،منافق و مجرم، تارک زکات،تارک جهاد هم بوده اند.کسانی همچون ولید و شرابخواریش،حاطب بن بلتعه و جاسوسی اش،حکم بن عاص و لعنت شدنش از زبان پیامبر،بسر بن ارطاه و جنایاتش، مغیره و زنای او،خالد بن ولید و کشتن مالک بن نویره و تجاوز به همسرش،معاویه و جنگ او با حضرت علی و...بسیاری از اینگونه موارد که در تاریخ اسلام فراوان است و آن همه آیات قرآن دربارۀ اهل فسق و نفاق و توطئه و پیمان شکنی و شایعه پراکنی و...ناظر به آنهاست. (1)نتیجۀ کلّی آنکه نمی توان دربست عدالت همۀ صحابه را پذیرفت و روایتی را که می گوید«اصحاب من همچون ستاره اند،به هرکدام اقتدا کنید،هدایت می شوید»، مستند و درست دانست. (2)

طبیعتا کار کسانی که وصیت پیامبر صلّی اللّه علیه و آله را نادیده گرفتند،منکر حادثۀ غدیر شدند،جلوی نوشتن وصیت پیامبر را گرفتند،از جیش اسامه تخلّف کردند،با علی علیه السّلام و امام حسن علیه السّلام جنگیدند و آنان را به شهادت رساندند،بر ضدّ حکومت علوی که مورد بیعت مردم مسلمان قرار گرفته بود،فتنه انگیزی و لشکرکشی کردند،برخلاف آنچه پیامبر خدا سنّت نهاده بود، بدعت در دین گذاشتند همه و همه مورد اشکال قرار می گیرد و با«عادل»بودن آنان که «صحابی»بودند،منافات دارد.

شهید پاک نژاد می نویسد:«آیا هرکس مصاحب نبیّ گرامی شد،نمی تواند همانند پسر نوح باشد؟ابو لهب کیست؟منافقینی که آیاتی درباره شان آمد کیستند؟آنها که از جنگ فرار کردند،محصنات مؤمنات را قذف نمودند،صدای سازوآواز شنیدند و نبیّ گرامی را رها کرده دویدند (وَ إِذا رَأَوْا تِجارَهً...) از سر تراشیدن و نحر شتر سر باززدند،از وراء