فرهنگ غدیر صفحه 377

باوریم که ایشان موصوف به کمال و تمام و علم اند،از آغاز کارشان تا پایان و در هیچ حالی به هیچ نقص و عصیان و جهل متّصف نمی شوند. (1)این از بزرگترین عنایتها و موهبتهای الهی به انسانهاست که رهبران آنان را دارای«عصمت»قرار دهد و از درخشان ترین ابعاد اعتقادی شیعه است که در پیامبران و امامان،عصمت را شرط می دانند و این عقیده،حدّ اعلای قابلیت اعتماد به رهبران الهی را تضمین و فراهم می کند.

به تعبیر شهید مطهری:پیامبران از درون خود با واقعیّت هستی ارتباط و اتّصال دارند و در متن واقعیّت هرگز اشتباه معنی ندارد.انسانهایی که از نظر آگاهیها در متن جریان واقعیت قرار می گیرند و با بن هستی و ریشۀ وجود و جریانها متّصل و یکجا می شوند، دیگر از هرگونه اشتباه،مصون و معصوم خواهند بود. (2)اعتقاد به عصمت،درواقع ارزش نهادن به انسان است و انسان را تا حدّی بالا می برد که تنها و تنها از خدا و یا کسی که خداوند به او عصمت داده اطاعت می کند و زیر بار هرکسی نرود،و چه اهتمامی بالاتر از این برای مقام انسان؟-امامت.

عقد اخوّت-صیغۀ برادری،مؤاخات

علاّمه امینی

علامه بزرگوار،مرحوم عبد الحسین امینی(1287-1390 ق)مؤلف کتاب عظیم و جهانی«الغدیر»در 11 جلد،از دلباختگان اهل بیت و عالمان تلاشگر و مخلص و از فانیان در محبّت امیر المؤمنین علیه السّلام و از مصلحان فکری در جهان اسلام است.عشق مولا او را به هجرت به حوزۀ علمیه نجف واداشت و عمر خود را در دفاع از آرمان شیعه و غدیر و ردّ تهمتها و اثبات حقانیت تشیّع و مکتب اهل بیت صرف کرد.

وی علاوه بر تلاشهای قلمی و تألیفی،بیانی قوی و خطابه ای مهیّج داشت و در