فرهنگ غدیر صفحه 425

عنوان«الغدیر یوحّد الصفوف فی الملأ الإسلامی» (1)و پاسخی است به توهم کسانی که می پندارند طرح اینگونه مسائل،اختلاف انگیز است.مضمون این مقاله آن است که اگر مباحث اعتقادی به صورت منطقی و عالمانه و با متانت و دور از دشنام و دروغ طرح شود و بر منابع مورد اعتماد فریقین استناد شود،نه تنها عامل اختلاف نیست،بلکه می تواند محوری برای وفاق باشد و علامۀ امینی در کتاب الغدیر،با طرح منطق مستدل شیعه به تفرقه انگیزیهای معاندان پاسخ می دهد.به عنوان نمونه،یکی از علمای اهل سنت پس از مطالعۀ الغدیر،چنین نوشته است:«کتاب الغدیر و محتویات غنی آن،چیزی است که سزاوار است هرمسلمانی از آن آگاهی یابد،تا دانسته شود چگونه مورّخان کوتاهی کرده اند و حقیقت کجاست.ما به این وسیله باید گذشته را جبران کنیم و با کوشش در راه اتحاد مسلمین به اجر و ثواب نایل گردیم.» (2)

نه کتاب الغدیر،بلکه خود غدیر و امامت علی بن ابی طالب علیه السّلام و عمل به توصیۀ حضرت رسول دربارۀ وصایت مولا،می توانست و می تواند وحدت آفرین باشد و بذر فتنه و تفرقه مجال رشد نیابد،چون امامت،عامل وحدت صفوف و انسجام نیروها و تمسّک به حبل المتین الهی است.غدیر،قبله ای بود و هست که اگر امت در محراب اسلام،به آن روی می آوردند و جهت را از غدیر می گرفتند،سقیفه رنگ می باخت و جهت سیاسی مسلمان را ترسیم نمی کرد.

اگر پیمان مردم با«ولی»بود اگر پیوند با«آل علی»بود

غدیر خم اگر سایه فکن بود «ولایت»اهرمی دشمن شکن بود

صفوف ما جدا از هم نمی شد شکوه و عزّت ما کم نمی شد

نه بذر فتنه می پاشید دشمن نه«ما»تقسیم می شد بر«تو»و«من»