فرهنگ غدیر صفحه 454

راز دل افلاک به یک مشت گل و خاک بنهفته به صورت بشرش نام نهادند

گه یوسف و یعقوب،گهی شیث و گه ایوب گه نوح و گهی بو البشرش نام نهادند

گه خواجۀ لولاک و گهی خسرو افلاک گه باب شبیر و شبرش نام نهادند

خواندند گهی خواجۀ هرمنعم و درویش گه خالق هرخیر و شرش نام نهادند

القصّه که از پرتو رخسار علی علیه السّلام بود یک جلوه که شمس و قمرش نام نهادند

زاده ز دمش آدم و او زاده ز آدم گاهی پدر و گه پسرش نام نهادند

در خاک نهان ریشه و از چرخ عیان شاخ گاهی شجر و گه ثمرش نام نهادند. (1)

-امامت مفضول،اولین مسلمان،حدیث منزلت،علی از زبان علی علیه السّلام،علی در قرآن.

فلته

انجام کاری یا وقوع حادثه ای بدون برنامه و آینده نگری و تدبّر کافی«فلته»است. (2)

این تعبیر را بارها عمر برفراز منبر دربارۀ خلافت ابو بکر و بیعت مردم با او در سقیفه به کار برد:«کانت بیعه أبی بکر فلته وقی اللّه شرّها» (3)بیعت مردم با ابی بکر،کار شتابزده و حساب نشده ای بود که خداوند مردم را از شرّ آن حفظ کرد.در برخی نقلها هم به جای بیعت، امامت و زمامداری ابو بکر آمده است. (4)آنچه در سقیفه و به صورت غوغاسالاری و بدون حضور چهره های برجستۀ اصحاب و اهل بیت پیامبر به نام«بیعت اهل حلّ و عقد» صورت گرفت و ابو بکر به خلافت رسید،کاری شتابزده و دور از تدبّر بود که خلیفۀ دوم هم از این لغزش یاد می کرد.

ابن ابی الحدید،پس از نقل این سخن و پیامدهای پذیرش آن،در بحثی مفصّل کوشیده تا پاسخی به آن بدهد و اشکالاتش را برطرف سازد.در پایان هم می افزاید:بدان که شیعه،این سخن عمر را که بیعت با ابو بکر،به صورت فلته و بی حساب و تدبّر بود،قبول

1- 1) .سرمایۀ سخن،محمّد ابراهیم آیتی،ص 276.
2- 2) .مجمع البحرین.
3- 3) .بحار الأنوار،ج 90 ص 124،کفایه الخصام،ج 3 ص 372،مصادر نهج البلاغه و اسانیده،ج 2 ص 302،نقل دیگر:کانت بیعه الناس لأبی بکر فلته من فلتات الجاهلیّه،وقی اللّه المسلمین شرّها،فمن عاد الیه فاقتلوه(مواقف الشیعه،احمدی میانجی،ج 3 ص 99).
4- 4) .بحار الأنوار،ج 10 ص 348.