زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 1

دیباچه

... نبض باغچه می تپد و درختان به میلادی دوباره فرا خوانده می شوند. زمین، بار سنگین خویش را وامی نهد و آسمان، خورشید بی دریغش را ارزانی زمین می کند ... و بهار می آید.

آری، می آید و همیشه ناگهان می آید؛ چنان ناگهان که اگر چشمی حقیقت بین نباشد و گوشی راز نیوش، هیچ گاه زمزمه آمدنش را نمی شنود.

از راه می رسد چون همیشه و ما به پیشبازش می رویم؛ قرآن به سفره می آوریم و به استقبالش دعای تحویل سال می خوانیم تا بشنویم زمزمه زیبای تحول را... .

به پیشبازش می رویم تا از جشن شادی طبیعت سهمی نصیبمان شود و اگر اهلش باشیم، نصیب جانمان نیز خواهد شد.

به پیشبازش می رویم به امید آغازی دیگر؛ سالی دیگر و اگر سعادتی رفیق راه باشد، تحولی که جوهر جانمان را جلایی تازه بخشد.

به پیشبازش می رویم با امید رحمت بی کران آفریدگار بزرگ و از او می خواهیم در «سال جدید»، «حال جدیدی» نصیبمان سازد و هدیه سال جدید را اجابت دعایمان قرار دهد که: «حَوِّلْ حالَنا اِلی اَحْسَنِ الْحالِ».