کتابخانه بالقرآن

زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 104

صفحه 104

گاهی پرهیز از بعضی خوشی ها، خود، شادی آفرین است.

روز شاد روزی است که آلوده به گناه نیست.

ه ) متن ادبی

زیر فصل ها

در جست وجوی شادی

میثاقی دوباره با زندگی

گاهی نگاه لبخند را در آیینه قلب خود می بینم و شراره روح بخش نشاط را در خود احساس می کنم. دوست دارم سرور و شادیم را فریاد زنم!

ساعتی بعد به خود بازمی گردم، علت آن فرح چه بود؟ چه چیز مرا این چنین به وجد و سروری باشکوه خوانده بود؟

شاید طراوت طبیعت بهاری سرمستم ساخته بود!

شاید از اینکه امروز سفره ای رنگین تر از همیشه فراهم کرده ام، خرسندم!

شاید لباس های زیبا و کم نظیری که دیروز از بازار خریدم، نشاطم بخشیده!

و شاید از میهمانی دیشب که تا پاسی از شب در کنار دوستان به بذله گویی مشغول و ساعتی از غم و غصه روزگار فارغ بودم، مسرور هستم!

چه خوب است بی خبری. غم دیگران خوردن و جویای حالشان شدن، آزارم می دهد!

امروز که به یاد غفلت ها و گناهان خود نبودم، چه خاطر آسوده و چهره شادی داشتم!

شادی ها از مقابل چشمانم رژه می روند. خسته می شوم. احساس می کنم هیچ یک ندای فطرتم را پاسخی نمی دهند و وجدانم در خلأ باقی می ماند.

این شادی ها همه لبخندی ظاهری بر لبانم نشانده اند و از عمق قلبم سخن نمی گویند.