زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 110

هنگام طرب

هنگام طرب

نوبهار آمد و هنگام طرب گشته به پا

چه بهاری که ز دل ها ببرد صبر و قرار

باد نوروز سحرگه چو به بستان بگذشت

گل صدبرگ برون رست ز پیراهن خار

چرب دستی فلک بین تو که بی جامه و رنگ

کرد اطراف چمن را همه پر نقش و نگار

نقش بندی هوا باز نگه کن بر گل

که دو صد دایره بر دایره زد بی پرگار(1)

به هنگام شادی و سور و سرور

به وقت غم رنج، ای باشعور(2)

شود وزن عقل و خرد آشکارکند آزمایش تو را روزگار

* * *

نشاید شدن شادمان از گناه

نخواهی گر افتی به روز سیاه

بود شادمانی به وقت گنه

بتر ز اصل آن بهر گم کرده ره(3)

* * *

چه سان شادی میسر شود

1- انوری.
2- عطاءالله محمدی، هزار گوهر، ص 210.
3- عطاءالله محمدی، هزار گوهر، ص 27.