زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 118

_ اگر در سال نو، از نو کردن روح خود ناتوانیم، بهتر است با نگاه نو ببینیم که گرد و خاک ناتوانی کجا نشسته است؛ توی دلمان یا در خانه همسایه؟

_ مزار شهیدان، مکان مناسبی برای آغاز نوروزی با گل و گلاب است.

د) متن ادبی

اشاره

د) متن ادبی

زیر فصل ها

ما چرا «نو» نشویم؟

در انتظار بهار

چرا تو نو نشوی؟

فصل زیبایی ها

آبشار مهر

طرح دوستی با خود و خدا

ما چرا «نو» نشویم؟

ما چرا «نو» نشویم؟

رازی شگفت، در گیاهان نهفته است؛ راز حیات.

تاراج خزان، درختان سبز را بی برگ و عریان می سازد و چنگال زمستان، حلقوم حیات را در گیاهان می فشرد و رمق را از همه چیز می گیرد.با این حال، همین که «بهار» می رسد، باز همان «حیات» جوانه می زند، از شاخه ها و ساقه های درختان، از سطح زمین، و از همه جا... .

طبیعت «نو» می شود و بهار، لباسی تازه بر اندام کاینات می پوشاند. چهره هستی نو می شود و جشن تولد طبیعت، در نغمه بلبلان جلوه می کند.

مگر ما تافته جدا بافته ایم؟

مگر ما «نافرزند» این مادریم؟

چرا ما «نو» نشویم؟

تنها یک تفاوت میان ما، طبیعت، گیاه، دشت و درخت وجود دارد و آن، این که رویش ما به دست خودمان است؛ «اختیاری» است.

چگونه می توان در وجود خویش، عیدی آفرید و نوروزی برپا کرد و شاهد فصل بهار در انسانیت خود بود؟

خانه تکانی دل چگونه است؟