زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 121

روز روشنشان، همچون شب، تاریک است و چراغ های پرنور خانه ها و تالارها و مهمانی هایشان، نمی تواند «ظلمت درونی» را از دل و جان و زندگی شان بزداید.

باری... بهار در پیش است. روییدن هم، کار هر چیزی است که حیات دارد. از سنگ و دیوار کسی امید و انتظار رویش ندارد، ولی از گیاه، چرا؛ و از انسان بیشتر؛ چرا که انسان علاوه بر حیات گیاهی و حیوانی، که با نباتات و حیوانات در این رتبه شریک است، «حیات انسانی» هم دارد.(1)

«پس ای انسان بروی و برآی...».

فصل زیبایی ها

فصل زیبایی ها

دی شد و بهمن گذشت، فصل بهاران رسید

جلوه گلشن به باغ، همچو نگاران رسید

بار دیگر بهار، این فصل زیبایی ها، به همراه نسیم دل انگیز و دل نوازش از راه رسید، سرمای سوزان و پربرف زمستانی رخ بربست و سبزه ها آرام آرام سر از خاک برون آوردند و شکوفه های درختان، با هر باد نوروزی، نفس کشیدند. چه زیباست در فصل شکوفایی شکوفه ها، خانه هایمان نیز از بوی گل و طبیعت بهاری عطرآگین و دل ها، از کدورت ها و کینه ها، خانه تکانی شوند.(2)

آبشار مهر

آبشار مهر