زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 122

نوروز، فرصت آشتی انسان هاست با طبیعت، پس از چشیدن سوز زمستان؛ روزی است که ما در آن زبان به هم دلی می گشاییم؛ فرصت زدودن کینه ها از سینه هاست؛ زمان تابش آفتاب مهربانی بر سرزمین قلب های مردمان است؛ هنگام تداعی پاکی و طهارت در ذهن زمین و زمان است و آبشار مهری است که باید در جانمان سرازیر شود و در دستمان جاری.(1)

طرح دوستی با خود و خدا

طرح دوستی با خود و خدا

همواره گفته اند سالی که نکوست از بهارش پیداست. اگر اولین روز سال، با خودمان آشتی کنیم و دوستی مان را با خدا محکم تر کنیم و با دیگران مهربان تر باشیم، سال نیکویی را آغاز کرده ایم. اگر جز این چهار فصل، زندگی زمستانی و خزان زده را پسندیده ایم، بیاییم بهار را در خویش جشن بگیریم و آن گاه لبخند بزنیم که ستاره لبخند بر آسمان چهره دیگران بدرخشد.(2)