زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 139

زمستان را بر هم زدی و با عطرافشانی یاس و نیلوفر، زندگی را شیرین و رنگین ساختی.

بهارا! تو افسردگی را خرمی و نشاط بخشیدی و زنگار غم از سینه ها زدودی. با این حال، ای بهار عشوه گر، بهار دل فریب، بهار عشق پرور، از تو می پرسم: آیا خبرداری که با اندوهگین مردمان بینوا چه کرده ای؟

از تو می پرسم قبل از آمدنت به خانه فقیران تهی دست سر زدی؟ اشک رخسار طفلان محروم را برگونه زعفرانی شان مشاهده کردی؟ شراره آه سوزناک دل بیوه زنان سیه بخت، به جانت آتش نزد؟ از سر مهر، احوال مستمندان درمانده را پرسیدی؟ سرشک خونین شکسته خاطر آنان را به نظاره نشستی؟ تو با دامنی از گل های شادی سر رسیدی، ولی گل های دامنت را چه کسانی چیده اند؟

بهارا! به پاس حرمت پای برهنگان اندوهگین، از سرای محتکران زراندوز روی بتاب که سفره آنان از خون دل فقیران رنگین است. این نامردان روزگار، از تلخی زندگی محنت بار زحمتکشان کم درآمد شیرینی زندگی خویش را فراهم ساخته اند. این سخن را به باور خود بسپار که: «بهشت توانگران از دوزخ بینوایان است».

بهارا! تو را سِزَد که نزد تهی دستان و مستمندان بنشینی و با برهنگان بیامیزی و با شکسته دلان بجوشی؛ زیرا تو فرستاده و مظهر آفرینش خدایی، سفیر عشقی و سبب خرمی و مأمور حیاتی!(1)

د) شعر

اشاره

د) شعر

زیر فصل ها

بهار در شهر شهیدان

صله رحم

آشتی

خوش رویی

رفع کینه

آشتی بین مؤمنان

دیدار یار غایب

زدودن کینه