زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 149

چیزی که می ترسیدم پیش آمد؛ زیرا باران می بارید و همین امر سبب ماندن مهمان خواهد شد.

در این وقت، مهمان از جا جست و به زن صاحب خانه گفت: ای زن، مرا به خود واگذار، باران نمی تواند مانع رفتن من شود و من از اینجا خواهم رفت.

زن تازه متوجه شد که چه اشتباه بزرگی کرده است و از گفتار سردش اظهار پشیمانی کرد. هر چه تلاش کرد تا مهمان را از رفتن منصرف کند، سودی نبخشید و مهمان خانه را واگذاشت و رفت.

با رفتن میهمان، صاحب خانه و همسرش ماتم زده بودند؛ زیرا صورت نورانی آن مهمان کریم را چون شمع بی پرده دیدند. به همین سبب، از جدایی او غم ها خوردند. پس از آن، صاحب خانه از غم و خجالت این ماجرا، خانه خود را مهمان خانه کرد تا مگر بار دیگر به آن مهمان عزیز برسند.(1)

ج) خودداری از ریاکاری

ج) خودداری از ریاکاری

هر عمل خیر و شایسته ای، گاهی دچار برخی آفت ها می شود. با همه ستایشی که از پذیرایی شایسته از مهمان شده است، اگر جنبه تعادل رعایت نشود و به مرز اسراف و ولخرجی هایی برسد که بیشتر از روی چشم و هم چشمی است یا در خودنمایی و تفاخر ریشه دارد، میهمانی از قداست و محبوبیت نزد خدا می افتد. ارزش اطعام آنجاست که برای خدا و به قصد سیر کردن شکمی گرسنه یا شاد کردن برادری مؤمن یا تقویت رابطه های