زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 164

_ برای مؤمن، میزبانی و مهمان نوازی یک افتخار است.

_ در پیشگاه الهی، میزبانی وقتی سزاوار رحمت است که مهمان را موهبتی الهی بداند.

_ خدمت میزبان مؤمن به مهمان، از دیدگان ماهواره های عرش پنهان نمی ماند.

_ میزبان مؤمن خوب می داند که خوش رویی با مهمان، خوش رویی در آخرت را به همراه دارد.

_ اسراف و آلودگی به تجملات و تشریفات از آفات مهمانی است.

_ مهمان حبیب خداست؛ احترام به حبیب، احترام به محبوب است.

_ ناب ترین صفا و صمیمت را می توان فقط در مهمانی های ساده و بی تکلف یافت.

_ عزیزترین مهمانان، با ادب ترین آنهاست.

_ توقع های نابجا، تکلف های بیش از توان، آیین مجالس اشرافی است.

_ اگر مرز بین «ضرورت» و «تشریفات» را بشناسیم، مهمانی دل پذیر خواهد بود.

د) شعر

د) شعر

چه عجب یاد ما کردی

وه چه خوش آمدی صفا کردی

چه عجب شد که یاد ما کردی

بی وفایی مگر چه عیبی داشت

که پشیمان شدی وفا کردی

قلم پا به اختیار تو بود