زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 183

د) اخلاق نیکو با هم سفران

د) اخلاق نیکو با هم سفران

خلق و خوی خوش و روی گشاده، شادی بخش محفل دوستانه هم سفران است. تندخویی و لجاجت، یکدلی و محبت را می زداید و با تیره کردن روابط، سفر را ملال آور و خستگی آفرین می کند. بجاست که با اخلاق نیکو و طرح مزاح های مناسب و معقول، نشاط را به هم سفران هدیه کنیم.

رسول خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: «توشه مسافر، سرود ساربان است. مادامی که در آن غنا و طرب نباشد.»(1) در سفارش های لقمان به فرزندش نیز آمده است: «... با هم سفرانت به گشاده رویی بنشین و با جود و کرم برخیز».(2)

ه) سخاوت و مروت در سفر

ه) سخاوت و مروت در سفر

مروت و پرهیز از بخل و خساست هنگام سفر، سفر را نزد یاران فرح بخش می کند. اگر امکانات مالی اجازه دهد، بهتر آن است که در این ایام، بر دیگر همراهان سخت نگیریم و با بذل مال خود، آسایش و راحت آنان را فراهم کنیم. امام صادق علیه السلام نشانه های مروت در سفر را چنین بیان می کند:

زاد و توشه کافی به همراه داشته باشد؛ از اموال پاک و حلال به دست آمده استفاده کند؛ دیگران را از آن نصیب دهد؛ رازدار باشد و پس از جدایی هم سفران و پایان سفر، اسرار ایشان را بازگو نکند؛ با دیگران خوش رویی کند.(3)

1- وسائل الشیعه، ج 8، ص 306.
2- وسائل الشیعه، ج 8، ص 343.
3- بحارالانوار، ج 76، ص 301.