زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 202

فرمود: «نزد منصور برو و مجموع هدایایی را که آورده شده، به او گزارش بده و بگو آنها را چه کنم؟»

خادم رفت و بازگشت و گفت: «منصور می گوید: همه آنها را به تو بخشیدم، اختیار آنها با خودت.» امام هم همه آنها را به پیرمرد تهی دست بخشید.(1)

پس در نوروزی دیگر، همتی دیگر، تا به یاری محرومان بشتابیم. در سفره هفت سین خود «سین» سخاوت بنشانیم و با کم کردن هزینه کوچکی از سفره های رنگین خود، سفره محبتی در خانه های نیازمندان بگشاییم و خود را از شادی توجه به محرومان سرمست سازیم.

1. نوازش کودکان بی سرپرست

1. نوازش کودکان بی سرپرست

طلیعه شاد و طرب انگیز طبیعت، دل ها را نشاط و سرزندگی می بخشد و کودکان با شوری وصف ناپذیر، سر به دامان مادران مهربانشان گذاشته اند و شب های بهاری را با آرامش به خواب می روند. دخترکان کوچک با دلی پرامید، صبح روز عید به پدران سلام می گویند تا از دریای محبتشان سیراب گردند.

فضای عید، فضای محبت و عشق است و شاد برای آنها که این ایام را در دامان گرم خانواده می گذرانند، ولی فراموش نکنیم، هستند کسانی هم که محروم از محبت پدر و مادر، خاموش و حسرت بار، به آغوش گرم و عاشقانه مادران خیره می شوند و در بهار، سرود سرد غربت و تنهایی را در گوش جان خود زمزمه می کنند.