زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 232

فصل نهم: یادآوری گذر عمر

اشاره

فصل نهم: یادآوری گذر عمر

لحظه های عمر ما پی در پی فرا می رسند و در گذشته می خزند و روزگاران سپری شده چون برگ های پاییزی، خزان عمر را خبر می دهند. ما در این میان سرمایه گران بهای عمر خود را به فراموشی سپرده ایم و کمتر تأمل می کنیم که از کجا آمده ایم، برای چه و به کجا روانه می شویم؟ مادام که انسان پاسخی برای این پرسش ها نیافته باشد، نخواهد فهمید که چیست و عمرش چه ارزشی دارد.

گاه نیز آدمی عظمت خویش را یافته است، ولی لحظه ها را چون دانه های گندمی می نگرد که یک به یک بسیار کم ارزشند و ناچیز، ازاین رو، اعتنایی به گذشت زمان نمی کند.

روزها چون رفت عمرت شد تلف

نی ترا سرمایه نی سودت به کف

آنچه قیمت بودش از عالم فزون

گو چه کردی و کجا باشد کنون؟!

ای دو صد حیف از چنین گنج نهان

کان ز دست ما برون شد ناگهان(1)

حق همی گوید چه آوردی مرا؟

اندر این مهلت که دادم من تو را؟