زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 246

می شود و هیچ یک از آنها بیش از چند لحظه دوام ندارد!(1)

امروز را دریابیم

امروز را دریابیم

در فصل بهار که رگبارهای پیاپی چون اشک عاشقان، چهره جهان را از گرد و غبار می شوید و آیینه افق را از کدورت ایام پاک و مصفا می سازد و قوس و قزح با رنگ های زیبا و دل فریب خود در آسمان آشکار می شود، در آن هنگام، کودکان سبک سر و کوتاه فکر، گروه گروه برای نظاره این موجود زیبایِ آسمانی می ایستند و به هوس گرفتن آن دست ها را به سوی آسمان دراز می کنند. شاید این کمان الوان و خاطرفریب را که چون عصای دختران پری، با رنگ آمیزی سحرانگیز خود، چشم ها را خیره می کند، به دست آرند. افسوس که قوس و قزح در آسمان جای دارد و دو دست کسی جز در عالم خیال به دامان آن نمی رسد. ما در انتظار فردا همچو کودکانیم که به تمنای قوس و قزح، وقت خود را تلف می کنند و از این تلاش جز خستگی و نومیدی ثمری نمی برند. دیروز گذشته و فردا نیامده و در میان این دو روز فانی، ما جز دقایق کنونی هیچ نداریم.(2)

قدرشناسی از عمر

قدرشناسی از عمر

بر سن من و تو افزوده می شود، ولی در حقیقت، از عمر ما کاسته می شود. شب و روز، همچون دو موش سیاه و سفید، طناب عمر ما را می جوند و گذشت روزگار سرمایه ها و داده هایش را از ما پس می گیرد تا ما از روزگار چه گرفته باشیم و در این دادوستد، زیان کرده باشیم، یا سود؟