زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 247

بهار، گویاترین درس است و خزان و پاییز و زمستان، درسی گویاتر.

سال نو، اگر همراه با نو شدن فکر و روح و جان ما نباشد، ما همان کهنه فرسوده ایم. هر چند جامه نو بپوشیم و به نظافت و نظم خانه و آشیانه بپردازیم.

«عید» باید در درون ما برپا شود. اگر ما «متحول» نشویم، از «تحویل سال» چه سودی به ما می رسد. اگر ما عوض نشویم، از طبیعت کمتریم. هر چند ادعایمان بالاست و «حیات انسانی» را مهم تر از حیات حیوانی و حیات نباتی می شماریم. زنده کیست؟ و... بهار کجاست؟

اگر «غوغای بهار» در «باغ زندگی» ما برپا نشود و اگر «بلبل جوانی» بر شاخسار عمرمان ترانه زیبای «پاکی» نخواند و حال درونی ما دگرگون نشود، صدها بهار هم اگر بیاید و بگذرد، ما همان خزان زده سرد و خموشیم، کاش قدر جوانی را بدانیم. بهار، در دل و جان و اندیشه روان ماست.(1)

فرصت ها را غنیمت شماریم

فرصت ها را غنیمت شماریم

اینک 365 روز، فرصت شکوه مند را پشت سر نهاده ایم و روزهایی که هر کدام می توانند یک قرن شکفتن و بالیدن همراه داشته باشند، پیش روی ماست. چه کسی می گوید همه روزها و لحظه ها برابرند؟ گاه یک لحظه ما، ارج و عظمت یک قرن را می یابد و گاه یک قرن زیستن، به یک لحظه نمی ارزد. مگر نیستند آنان که شبی را آن سان می گذرانند که از هزار ماه برتر و والاتر است. اینک سالی نو، با روزهایی سبز، با لحظه هایی که می توانند