زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 285

استفاده می کردند. این خط مشی، تمرینی است برای خودسازی که از آغاز جوانی داشته اند.(1)

خاطره سوم

خاطره سوم

امام باقی مانده آب نوشیده شده را بیرون نمی ریخت، بلکه روی لیوان، ظرف [کاغذی] یا چیزی می گذاردند که بار دیگر آن را مصرف کنند. چندین بار هم به ایشان گفته می شد که ممکن است میکروبی وارد لیوان شود، می فرمود: نه، من چیزی در دهانه لیوان می گذارم تا میکروبی یا چیزی وارد آن نشود.(2)

خاطره چهارم

خاطره چهارم

همان شبی که قرار بود فردایش امام مورد عمل جراحی قرار گیرند، برای وضو، آب خواستند. ایشان نمی توانستند حرکت کنند؛ چون سرُم در دستشان بود. یک پارچ آب برای ایشان آوردند. تشتی هم آوردند تا آب وضو در آن ریخته شود و جایی خیس نشود. پارچ پر از آب بود. حضرت امام گفت: نه، یک قوری بیاورید؛ چون از پارچ مقداری، بیش از حد معمول آب می ریخت، رفتند قوری آوردند. ایشان آن قدر مواظب بودند تا اندکی آب اسراف نشود.(3)

خاطره پنجم

خاطره پنجم

روزی امام به فردی که به باغچه آب می داد، گفتند: چرا آب لوله کشی را به باغچه می دهید؟ آن آقا گفت: این آب لوله کشی نیست، آب چشمه است. امام گفتند: باز معلوم نیست که آب چشمه را هم بتوانیم مصرف کنیم. این مال همه است. بنابراین، کمتر استفاده کنید و در حد ضرورت.(4)

1- پرتویی از خورشید، ص 108.
2- غلام علی رجایی، برداشت هایی از سیره امام خمینی رحمه الله ، تهران، مؤسسه چاپ و نشر عروج، 1379، چ 4، ج 4، ص 105.
3- پرتویی از خورشید، ص 108.
4- برداشت هایی از سیره امام خمینی رحمه الله ،ص 165.