زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 40

تحویل سال در حرم

تحویل سال در حرم

لحظه تحویل سال، خیلی از بچه ها، همراه پدر و مادرشان، کنار سفره هفت سین می نشینند و اولین لحظه های سال نو را با هم شروع می کنند. بعضی ها همراه بزرگ ترهایشان به جاهای مقدس می روند؛ به مسجدها که خانه خداست یا به امام زاده ها که خانه بنده های صالح خداست.

علی کوچولوی قصه ما هم، امسال همراه خانواده اش به مشهد رفته بود تا بتواند لحظه تحویل سال را در حرم امام رضا علیه السلام باشد. اطراف حرم، پر از جمعیت بود و مردم دسته دسته خودشان را به حرم می رساندند. لحظه تحویل سال نزدیک بود. هر کسی زیر لب چیزی می گفت و به ضریح چشم دوخته بودم. همه با امام خودشان حرف می زدند و سال خوب و پر از موفقیتی را از او می خواستند. ناگهان صدای نقاره های حرم بلند شد. سال نو آغاز شده بود و صدای جمعیت بود که با هم صلوات می فرستادند.

علی کوچولو احساس خیلی خوبی داشت. او مطمئن بود که امسال با سال های پیش فرق دارد و به خواست خدا، موفقیت های زیادی در انتظار او است؛ چون اولین لحظه های آن، در حرم امام رضا و در میان فرشته های خدا شروع شده بود.(1)

هم خودم، هم دیگران

هم خودم، هم دیگران

بچه های خوب! شما که دل هایتان به صفای هوای بهاری است؛ شما که قشنگ و زیبایید و با لباس های تازه، عیدتان قشنگ تر می شود، آیا به فکر بچه های دیگر هم هستید؟ آنهایی که پول کافی ندارند تا لباس نو بخرند؟...