زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 63

ما بیاموزد و من هیچ کدام از اینها را درک نمی کردم. همه چیز برایم معما بود و حتی معما بودنش را نیز نمی دانستم.(1)

هفت سین، رمزی است از هفت آسمان؛ زیرا «سین»، رمز «سموات» و «سماء» است و در بالای سفره، قرآن و آیینه و ماهی.

تنها با نقش کردن آیات قرآنی در آیینه قلبمان است که می توانیم. از این زمین تنگ و تاریک و تنگناهای زندگی ظلمت بار زمین به آسمان ها پر گشاییم و در دریای جود الهی همچون ماهی شناور شویم. افسوس که گاه این معانی را نمی بینیم و تنها ظواهر را می بینیم. صد افسوس که همچون بیگانگان حقیقت، هفت سین آسمانی را تنها در سفره ای رنگین آن هم از نوع زمینی خلاصه می کنیم.

شکوه دوازدهم فروردین

شکوه دوازدهم فروردین

حفره ژرفی از تاریکی، باور صبح نشینان را تهدید می کرد. دست ها بوی مرگ می دادند و افق تردید و تزویر، خیابان های شهر را مات کرده بود. اما این وضعیت شوم، دلیلی بر ترک آفتاب نبود. باران که می گرفت، قطره های سیاه و بی لطفش، از ابرهای تیره و بی ترحمی خبر می دادند که ضریح آسمان را آبی نمی خواستند.

ناگاه کتیبه آسمان گشوده شد و خورشید «نون و القلم و ما یسطرون» در پیشانی آسمان طلوع کرد؛ «قلم» در دستان فرشته ها رویید و آنان نوشتند: «بیداری» ... و فریاد زدند: «جهاد، مبارزه ... امام»! و ملت بیدار ایران هم نوا با آنان چنین سرود: «نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی».