کتابخانه بالقرآن

زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 71

صفحه 71

بهار واقعی، نشاط معنوی و غیرت دینی به همراه دارد و اهل بهار، اهل دلند و هر روزِ اهل دل، «نوروز» است.

اهل دل، در هر سحرگاه بهاری، به هنگام لحظه تحویل، هفت سین می گسترند و آن را به «سجده»، «سلام»، «سلامت»، «سعی»، «سداد»، «سرور» و «سربلندی» می آرایند.(1)

لباس سبز بهار

زمستان با همه زیبایی هایش سپری می شود تا نوبت بهار آید. سرما از زمین و زمان رخت برمی بندد تا فصل اعتدال فرا برسد. زمین، لباس سفید برفی اش را از تن به در می آورد تا لباس سبز بر تن کند.

اینک چشمه ها جاری تر از همیشه به راه می افتند تا همه چیز برای فصلی سبز و رنگارنگ آماده شود. درختان گونه گون، از خوابی عمیق برمی خیزند و حیاتی تازه را می آغازند.

غنچه ها پس از عمری لب فرو بستن، دهان می گشایند و گل می کنند. فروردین و اردی بهشت از راه می رسند تا مژده بهشت گون شدن زمین را برای زمینیان به ارمغان آورند.

گل های سرخ و سپید طنازی می کنند و دل از بلبلان مست و شیدا می ربایند. ترانه های قمریان، گوش ها را می نوازد و هستی را به رقص می آورد. زمین، خود را با گل های رنگ رنگ می آراید تا بساط عیش و شادمانی موجودات کامل شود و به بلوغ برسد.

ابر و باد و مه و خورشید و فلک دست به کار می شوند تا آدمی، زندگی

1- زینب سید میرزایی.