زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 74

دل از کینه ها پاک و خالی شود

تو گویی جهانی خیالی شود(1)

در آستانه بهار

در آستانه بهار(2)

بهار، تداعی سخاوت آسمان، تبسم گل ها، برآشفتن خواب کوهساران، هیاهوی بال پرندگان مهاجر، غلغله بلبلان، رویش، شکفتن، زیبایی و جوانی است.

«در بهار، پلک بسته سبزه ها باز می شود. خاک، خمیازه می کشد و گل به تبسم و خنده می ایستد. بهار که می آید، صولت زمستان می شکند و ناز و تنعّم خزان پیش پای باد بهار فرو می ریزد. اینک سالی جدید، با روزهای روشن، با لحظه هایی که می توانند پیک بهارانی بزرگ، فرداهایی شورانگیز و آینده ای آینه رنگ باشند، پیش روی ماست».

«اینک نوروز آمده است و ما آدم های کهنه، کدام روز نو، کدام لبخند تازه، کدام مژده و هدیه جدید را به زندگی خود و دیگران خواهیم بخشید؟ آیا سر آن داریم که تازه شویم و در جهانی که هر لحظه نو می شود، ما نیز طرحی تازه را رقم زنیم؟

اکنون سال نو آغاز می شود و در فضایی لبریز از سرور و سرود و سور، زمزمه دل نشین «یا مقلب القلوب و الابصار» و «یا مدبّر اللیل و النهار» می پیچد که همه چیز از همین جا آغاز می شود: قلب و چشم.