زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 76

همان گونه که گل های خوش بوی بهاری با عطر دل انگیز و روح پرور خود، مشام همگان را می نوازد، انسان های پاک و نیکوکار نیز عطر پاکی و رایحه نیکی خود را در جامعه می افشانند و با گفتار و کردار خود، مردم را به خصال نیک و مکارم اخلاق فرامی خوانند.

در خانه تکانیِ دل هایمان، غبار کینه و کدورت را بزداییم و گل های صفا و صداقت را زینت بخش زندگی و اخلاقمان سازیم. وقتی در بهار، همه چیز «نو» می شود، ما چرا «نو» نشویم؟(1)

بهار، قیامت طبیعت

بهار، قیامت طبیعت

دل باغ تا سبزه را آرزو کرد

بهار، آب و آیینه را رو به رو کرد

زمین را در اطراف باران رهانید

تن خسته خاک را زیر و رو کرد

نگاهم پی خواهش سبز می رفت

بهار آمد و با دلم گفت وگو کرد(2)

بهار است و پوسته سرد خاک، پس از خوابی دیرپا، پلک ها را به میزبانی گل ها و سبزه ها می گشاید. سخاوت آسمان، نگاه مهربان خورشید و زمزمه نرم نسیم در گوش گل ها، قصه شیرین رستن و بالیدن و عطر افشاندن باز می گوید.