زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 77

بهار، فصل طرب بلبلان، رقص ساقه ترد درختان و نجوای نسیم در گوش جوانه های نوشکفته است.

سر آن نداریم که به توصیف بهاری بپردازیم که پیشینیان و پسینیان به ترسیم و وصف لطافت ها و زیبایی های آن پرداخته اند و خواهند پرداخت. سخن از نگاهی است که از این همه نقش شگفت باید بگذرد و به ژرفای آنها راه یابد.

هیچ معلوم نیست بهار امسال چندمین بهار زمین است، ولی می دانیم ذهن زمین از بهار، یادها دارد و تجربه بهار در این مدار، هماره تکرار شده است و این تکرار و تحول روزگار بی فصل قیامت ادامه خواهد یافت. این آمد و شد مهم نیست. مهم این است که ما در کجای بهار ایستاده ایم و چند بهار در ما شکفته است.(1)

رستاخیز طبیعت

رستاخیز طبیعت

اگر نگاه شوخ گل و ناله بلبل به هم پیوند می خورد، از نسیم بهار است. اگر گل ها، زیبایی خویش را به دیده تماشاگران هدیه می کنند، حاصل مستی بهار است و اگر چکاوک با موسیقی رود، سرود سبز زیستن می سراید، به یُمن قدوم بهار است.

چه زیباست در این رستاخیز طبیعت، نقش بندی های قشنگ نقاش آفرینش را با تأملی ژرف بنگریم و در زایش بی امان زمین و دگرگونی مقتدرانه زمان، دگرگونی خویش را از خالق نوروز آرزو کنیم.(2)