زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 78

خواهش سبز شدن

خواهش سبز شدن

نوروز، حکایت نو شدن و نوخاستن است. حکایت بهار، حکایت سر زدن حیات پس از مرگ زمستانی و حکایت سرسبز شدن و سبز ماندن است. نوروز، سرفصل کتاب سبز آفرینش است که در هر سال با تجدید مطلع خود، شور حیات را در گوش جان هستی با ترنّمی دل نشین می نوازد. نوروز، آغاز است؛ آغاز بهار و آغاز حیات. آغازی که درختان با زبانی سبز و بانگی بلند آن را اعلام می کنند. نوروز، برهان رستاخیز است و مجالی برای بازگشت به اصل شکفتن و سبز برخاستن. نوروز، خواهش سبز شدن است که: «یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال».(1)

بهار؛ درس خداشناسی

بهار؛ درس خداشناسی

بهار، درس خداشناسی و معاد و تحول و رشد و تکامل است. اگر انسان ها از این طبیعت زیبا، درس بیاموزند، در حقیقت، اعتقاد به رستاخیز را آموخته اند. در این صورت، باید سرآغاز چنان بعثتی را روز برتر و «نوروز» نامید و آن را جشن گرفت. اگر مراسم نوروزی بر این اساس پی ریزی گردد و انسان ها، خود را با محتوای دعای تحویل سال که بیان کننده تحول است، هم گام و هم گون سازند، چنین نوروزی سرشار از مبارکی خواهد بود.(2)