زمزمه تحول (ویژه نامه نوروز) صفحه 90

توجیهی نداشته باشد، خود را در مقابل رخدادها مات و مبهوت می بیند. چنین کسی با بروز حادثه ای ناگوار، خود را می بازد و از زندگی دل سرد می شود. اگر وی به محیط پیرامون خود و مجموعه هستی، با دید حکمت و عدالت بنگرد و هر چیز را به جای خویش نیکو بداند، در درون خویش آرامش و اطمینان خاصی احساس می کند که زمینه ساز شادی است. این ارمغان عظیم در سایه ایمان و اعتقاد توحیدی حاصل می گردد.

2. باید و نبایدهای شادی

2. باید و نبایدهای شادی

الف) در شادی ها خدا را فراموش نکنیم و بدانیم همه نعمت ها از اوست: «وَ ما بِکُمْ مِنْ نِعْمَهٍ فَمِنَ اللّهِ.» (نحل: 53) جوانی و سلامت، همه نعمت های خدایند. مبادا با نعمتی که او عنایت کرده است، نافرمانی اش کنیم. بکوشیم نوروزمان را با اطاعت و بندگی خدا پیوسته «نو» نگه داریم تا هر روزمان نوروز باشد و خدای ناکرده با غفلت و بی خبری، نوروزمان را ظلمانی نکنیم.

ب) بکوشیم دیگران را در شادی خود سهیم کنیم؛ گره از کار مسلمانی بگشاییم و گرفتاری را از ناراحتی نجات دهیم که این شکر نعمت رفاه و آسایش است. در روایتی از امام کاظم علیه السلام می خوانیم:

خداوند در زمین بندگانی دارد که تمام تلاش آنها حل مشکلات مردم است. اینان در روز قیامت از عذاب الهی در امانند و هر کس مؤمنی را شاد کند، خداوند دلش را در روز قیامت شاد خواهد کرد.