راهنمای برگزاری مراسم نیمه شعبان صفحه 340

سالم بشری را بدان حکم ارشاد فرمود و درآیات بسیاری بدان اشارت فرموده است:«...کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَی نَفْسِهِ الرَّحْمَهَ...:پروردگارتان رحمت را بر خود فرض کرده...»(الأنعام/ 54)در این آیه دو نکته قابل دقّت است:یکی آنکه هیچ نیرویی لطف را بر خدا واجب نکرده،چون خدا بالادست ندارد،بلکه خود،لطف را بر ذات خود واجب کرده است.دو دیگر آنکه چون خداوند حکیم و قادر مطلق است،محال است که بخل درذات او راه یابد و رحمتی را دریغ نماید.با توجّه بدین نکته،خداوند بارها وجود پیامبر و قرآن را به عنوان رحمت و لطف معرّفی کرده است وبه عنوان نمونه می فرماید:«وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلَّا رَحْمَ ه لِّلْعَالَمِینَ:ما تو راجز برای رحمت جهانیان نفرستادیم»(الأنبیاء/ 107):«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَهٌللْمُؤْمِنِینَ...: و از قرآن آنچه شفا و رحمت است برای مؤمنان نازل میکنیم...»(الإسراء/82)بدیهی است که وجود امام نیز در راستای وجود پیامبر و قرآن است و با نصب امام،لطف بی کران الهی استمرارمی یابد.

2)علّت غایی نصب امام

شیعه دوازده امامی بعد از آنکه به حکم قاعده عقلی،لطف وجود و وجوب نصب امام را اثبات کردند،علّت غایی و هدف از نصب وتعیین امام را مورد بحث قرار دادند.بدیهی است که بحث از هدف و غایت،مترتّب بر بحث وجود امام است.دو نکته در این باب از نظر امامیّه بسیار مهمّ است:یکی آنکه جامعه بشری بدون امام،به سرمنزل سعادت و کمال نخواهد رسید. دو دیگر آنکه امام حافظ شریعت است و شریعت بدون او نماند.

ابن میثم در بیان هدف از نصب امام فرموده است:«هدف و غایت از نصب امام در دو چیز خلاصه می شود: یکی آنکه امام جامعه بشری را به اذن الله به جهت کمال ممکن