راهنمای برگزاری مراسم نیمه شعبان صفحه 352

ما به جانب خداوند روند.خداوند وجود ما را خازنان خود در آسمان و زمین خود قرار داد.به وساطت ما درختان بار دهند و جویبارها جریان یابند.اگر ما نبودیم،خداوند پرستش نمی شد»(همان).بازهم آن جناب فرموده است:«لَعَمْرِی مَا فِی السَّمَاءِ وَ لَا فِی الْأَرْضِ وَلِیٌّ لِلَّهِ عَزَّ ذِکْرُهُ إِلَّا وَ هُوَ مُؤَیَّ دٌ وَ مَنْ أُیِّدَ لَمْ یُخْطِ: به جانم قَسَم که هیچ ولیّ خدایی درآسمان و زمین یافت نشود،جز آنکه از جانب خداوند مؤیَّد باشد و هرکه مؤیَّد از جانب خداوند باشد،هیچ نوع خطایی مرتکب نشود»(همان:139) حضرت علی«علیهم السّلام»،فرموده است:«أَنَا عَیْنُ اللَّهِ وَ أَنَا یَدُ اللَّهِ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ وَ أَنَا بَابُ اللَّه:من چشم خدایم،من دست خدایم،من جنب الله وباب الله هستم»(همان:84) فی الجمله،بدیهی است که وقتی امام زبان و چشم و دست خدا باشد،یعنی اراده او در گفتن و نگریستن و کار انجام دادن،به اراده خدا متّصل شده است و محال است که مرتکب خطا شود.معنی عصمت جز این نباشد.

2)علم امامان در اصول کافی

یکی از مسائل مورد اختلاف شیعه با اهل سنّت،مسأله علم مطلق امام است که اهل سنّت علم خلیفه را محدود میدانند،لیکن شیعه دوازده امامی علم امام را مطلق میداند.شیعه با استناد به آیات و روایات،جمیع امامان را عالم به علم غیب و شهادت میداند.این مسأله در کُتُب معتبر شیعه آمده است که در رأس جمیع کُتُب حدیثی شیعه،کتاب اصول کافی می باشد که به جهت ضیق مجال فقط به چند حدیث به عنوان نمونه ذیلا اشاره میشود:

هشام بن حکم گوید:با فردی نصرانی به نام بُرَید خدمت امام کاظم«علیه السلام»رسیدیم و او از امام در باب انجیل پرسشهایی کرد که امام بخشهای مهمّی از