مناسبت های شمسی در قرآن صفحه 35

عنایت خداوندبه جوانان مؤمن

عنایت خداوندبه جوانان مؤمن

گروهی از جوانان باهوش و باایمان که در یک زندگی پر زرق و برق در میان انواع ناز و نعمت به سر می بردند، برای حفظ عقیده خود و مبارزه با طاغوت عصر خویش به همه این ها پشت پا زدند و به غاری از کوه که از همه چیز تهی بود، پناه بردند و از این راه، استقامت و پایداری خود را در راه ایمان نشان دادند. قرآن این گروه را «فتیه» نامیده است. فتیه به معنای جوانان نوخاسته و شاداب است، ولی گاهی به کسانی گفته می شود که دارای صفات جوان مردی، مقاومت و شهامت هستند:

مگر پنداشتی اصحاب کهف و رقیم (= خفتگان غار لوحه دار) از آیات ما شگفت بوده است؟ آن گاه که جوانان به سوی غار پناه جستند و گفتند: پروردگار ما! از جانب خود به ما رحمتی بخش و کار ما را برای ما به سامان رسان. پس در آن غار، سالیانی چند بر گوش هایشان پرده زدیم. آن گاه آنان را بیدار کردیم، تا بدانیم کدام یک از آن دو دسته، مدت درنگشان را بهتر حساب کرده اند. ما خبرشان را بر تو درست حکایت می کنیم: آنان جوانانی بودند که به پروردگارشان ایمان آورده بودند و ما بر هدایتشان افزودیم. و دل هایشان را استوار گردانیدیم آن گاه که (به قصد مخالفت با شرک) برخاستند و گفتند: «پروردگار ما پروردگار آسمان و زمین است، هرگز جز او معبودی را نخواهیم خواند که به یقین، در این صورت ناصواب گفته ایم.» این قوم ما جز او معبودانی اختیار کرده اند. چرا بر (حقانیت) آن ها برهانی آشکار نمی آورند؟ پس کیست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بندد. و چون از آن ها و از آن چه که جز خدا می پرستند، کناره گرفتید، پس به غار پناه جویید، تا پروردگارتان از رحمت خود بر شما بگستراند و برای شما در کارتان گشایشی فراهم سازد. (کهف: 9 _ 16)