روز شمار تاریخ اسلام ،جلد اول(ماه محرم) صفحه 92

برادرزاده ، ابتلا و گرفتاری ما را می بینی ، آیا از خدا نمی خواهی که ما را از زندان رهایی بخشد؟

علی بن حسن ، زمانی دراز پاسخ عمویش را نداد، تا این که در وقت مناسب ، به وی گفت : ای عمو جان ، همانا برای ما در بهشت درجه ای است که به آن نمی رسیم مگر با تحمل این بلاها و یا بزرگتر از این بلاها.

در مقابل برای منصور در جهنم ، مرتبه ای است که به آن نمی رسد مگر آن چه را که می بینی و بر ما روا داشته است . اگر می خواهی بر این شداید، صبر کنیم ، صبر می کنیم ، زیرا به همین زودی راحت می شویم چه این که مرگ به ما نزدیک شده است . و اگر خواسته باشی دعا کنم ، دعا می کنم تا همگی رهایی یابیم ، ولیکن منصور به آن مرتبه از جهنم نخواهد رسید.

بنی الحسن علیه السلام گفتند: ما تا کنون تحمل کردیم ، از این پس نیز صبر خواهیم کرد. از آن روز، سه روز بیشتر فاصله نشد که علی بن حسن از شدت درد و رنج زندان ، جان سپرد و روحش به جنان پرواز کرد.

وی در حالی از دنیا رفت که سرش بر سجده عبادت بود. علی بن حسن ، در هنگام شهادتش ، چهل و پنج سال سن داشت و دارای پنج پسر و چهار دختر به این نام ها بود: محمد، عبدالله ، عبدالرحمن ، حسن ، حسین ، رقیه ، فاطمه ، ام کلثوم و ام الحسن . مادر همه آنان

، زینب دختر عبدالله بن الحسن مثنی بود.

پنجمین فرزندش حسین ، همان شخصیتی است که دلیرانه بر ضد بنی عباس قیام کرد و رهبری واقعه ((فخ )) را بر عهده داشت و در میدان نبرد همانند امام حسین علیه السلام مظلومانه به شهادت رسید و اهل بیتش به اسارت درآمدند.(146)

روز 27 محرم - سال 215 هجری قمری

لشکر کشی مامون عباسی به سرزمین روم

مامون برای نبرد با امپراتوری روم شرقی ، سپاهی سنگین فراهم آورد و در تاریخ 27 محرم سال 215 قمری از بغداد عازم سرحدات غربی گردید. وی از ره موصل ، منبج ، دابق ، و انطاکیه ، مصیصه و طرسوس (طرطوس ) به پیش تاخت ، تا این که وارد سرحدات روم گردید و با رومیان به نبردی سنگین پرداخت و دژهای مستحکم آنان را در هم کوبید و برخی از شهرهای آنان مانند آنکارا (پایتخت فعلی ترکیه ) را به تصرف خویش درآورد.