- پیش سخن 1
- ماه صفر در تاریخ قمری 3
- دانستنی هایی از ماه صفر 3
- علل نامگذاری ماه های قمری 4
- حرمت ماه صفر در نزد قریش 5
- برخورد قرآن کریم با تحریف های مشرکان قریش 5
- ماه صفر در نزد شیعیان 6
- اعمال عبادی ماه صفر 7
- اول صفرسال هشتم هجری قمری 8
- روز شمار رویدادهای ماه صفر(7) 8
- اول ماه صفر سال 37 هجری قمری 13
- اول صفر سال 61 هجری قمری 20
- اول صفر سال 249 هجری قمری 23
- اول صفر سال 270 هجری قمری 25
- سوم صفر سال 57 هجری قمری 29
- سوم صفر سال 120 هجری قمری 31
- پنجم صفر سال 61 هجری قمری 39
- هفتم صفر سال 128 هجری قمری 40
- هشتم صفر سال 35 هجری قمری 42
- الف - شخصیت سلمان 43
- وفات سلمان فارسی در مدائن 43
- ب - زندگی نامه سلمان 49
- هشتم صفر سال 233 هجری قمری 51
- نهم صفر سال 37 هجری قمری 52
- نهم صفر سال 38 هجری قمری 58
- دهم صفر سال 99 هجری قمری 62
- دهم صفر سال 99 هجری قمری 64
- سیزدهم صفر سال 303 هجری قمری 67
- چهاردهم صفر سال 127 هجری قمری 69
- 15 صفر سال 102 هجری قمری 71
- 15 صفر سال 127 هجری قمری 73
- 20 صفر سال سوم هجری قمری 74
- 22 صفر سال 278 هجری قمری 82
- 27 صفر سال 11 هجری قمری 85
- 27 صفر سال 11 هجری قمری 86
- 28 صفر سال 11 هجری قمری 88
- 28 صفر سال 11 هجری قمری 90
- 28 صفر سال 50 هجری قمری 95
- 28 صفر سال 264 هجری قمری 97
- شهادت امام رضا علیه السّلام در خراسان 104
- آخرین روز ماه صفر سال 203 هجری قمری 104
- سفر به خراسان 105
- ولایت عهدی 107
- شهادت امام رضا علیه السّلام 110
- سال شمار رویدادهای ماه صفر(200) 111
- ماه صفر سال دوم هجری قمری 112
- ماه صفر سال سوم هجری قمری 113
- ماه صفر سال هفتم هجری قمری 117
- ماه صفر سال نهم هجری قمری 119
- ماه صفر سال 36 هجری قمری 120
- ماه صفر سال 43 هجری قمری 127
- ماه صفر سال 74 هجری قمری 129
- ماه صفر سال 79 هجری قمری 130
- ماه صفر سال 132 هجری قمری 131
- ماه صفر سال 171 هجری قمری 133
- ماه صفر سال 199 هجری قمری 134
- ماه صفر سال 314 هجری قمری 139
- منابع 140
اول صفر سال 61 هجری قمری
ورود اسیران واقعه کربلا به شام
پس از آن که امام حسین علیه السّلام و یاران باوفایش در دشت سوزان کربلا به دست لشکریان حرمت شکن و سفاک عمربن سعد در روز عاشورای سال 61 قمری به شهادت رسیدند ، بازماندگان آنان ، از جمله امام زین العابدین علیه السّلام که در شدت بیماری به سر می برد و سایر فرزندان ، همسران ، خواهران و مادران شهیدان کربلا ، به اسارت سپاه عمربن سعد درآمده و در روز یازدهم محرم ، آنان را از کربلا به کوفه منتقل نمودند . عبیدالله بن زیاد که استاندار کوفه و بصره و عامل یزیدبن معاویه در عراق و فتنه گر اصلی واقعه کربلا و از دشمنان سخت اهل بیت علیه السّلام بود ، دستور داد که اسیران را با همان حالت اسارت و در پوشش نامناسب و تحقیرآمیز وارد مجلس او نموده و از این راه بر آنان و بر همگان فخر و بالندگی نماید .
به همین جهت با اسیران به گونه ای زننده و ناروا رفتارکرد و بر آنان بسیار سخت گرفت . ولی مناظره و مشاجره حضرت زینب (س ) و امام زین العابدین علیه السّلام در مجلس ابن زیاد و افشاگری جنایت های سپاه کوفه برای اهالی این شهر ، عبیدالله بن زیاد را در موقعیت بسیار خطرناکی قرارداد . به طوری که مردم از شدت خشم و نگرانی و انزجار از رفتار عبیدالله و سپاهیان بی نزاکت او در دشت کربلا
، آشکارا بر حسین علیه السّلام و یارانش می گریستند و قاتلانشان را لعنت می کردند .
عبدالله بن عفیف ، از جمله شیعیان علی علیه السّلام در کوفه بود که در همان زمان بر ضد عبیدالله قیام کرد و به دست دژخیمان حکومت به شهادت رسید .
به هر تقدیر پس از چند روز اقامت اسیران در کوفه ، آنان را روانه شام نمودند تا در مجلس یزیدبن معاویه (دومین حاکم اموی ) حاضر سازند .
عبیدالله بن زیاد پیش از حرکت اسیران ، فرمان داد سرهای شهیدان کربلا را بالای نیزه کرده و به سرپرستی زحربن قیس به شام ارسال کنند و پس از آن ، اسیران را بر کجاوه هایی سوارکرده و به حالت اسیری روانه شام کرد . وی دستور داد امام زین العابدین علیه السّلام را با غُل جامعه در بند کرده و دستهایش را برگردنش به بندند . وی ، محفّربن ثعلبه عائذی را ماءمور رساندن اسیران به شام نمود و افراد جنایت کاری چون شمربن ذوالجوشن و خولی را نیز با او همراه کرد .
گروه اسیرداران ، در میان راه به گروه حاملان سرهای شهدا پیوسته و به اتفاق هم راه عراق تا شام را پیمودند . (23)
منازل و ایستگاه های میان عراق و شام ، زیاد است و معروف به چهل منزل می باشد . آنان در هنگام حرکت به سوی شام از بسیاری از شهرها و روستاها عبور کردند و در بسیاری از این مناطق ، مردم به محض باخبر شدن از شهادت امام حسین علیه السّلام و اسارت خانواده آن حضرت ، سوگواری می کردند و بر قاتلان