روز شمار تاریخ اسلام ، جلد دوّم ( ماه صفر) صفحه 22

زحر بن قیس برای خوش آیند یزید و جلب رضایت او و گرفتن جایزه ، تعریف و توصیف زیادی از جنایت های خود و هم دستان خود به عمل آورد .

یزید ، پس از شنیدن گفتار ابن قیس

، سرش را به زیر انداخت و مقداری به فکر فرورفت و آن گاه سربرداشت و گفت : هرگاه حسین علیه السّلام را نمی کشتید من شما را مردمی مطیع و فرمانبردار می دانستم و اگر من به جای عبیدالله بن زیاد بودم از کرده حسین علیه السّلام درمی گذشتم .

یحیی بن حکم ، برادر مروان بن حکم که در آن مجلس حضور داشت ، گفت : این ها همان سرهایی هستند که در سرزمین طف به دست پسر زیاد که دارای حسب و نسب پستی است از پای درآمدند . آری نسل امیه به اندازه ریگ ها ، دنیا را پرکرده و برای دختر رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله نسلی باقی نمانده است !

یزید سخن او را برید و بر سینه اش زد و دستور داد که خاموش شود . (27)

یزید در آن جمع ، متوجه امام سجاد علیه السّلام شد که در غل و زنجیر بود و به وی گفت : ای پسر حسین ! پدرت خویشاوندی مرا برید و حق مرا زیر پا گذاشت و با من درباره سلطنت به نزاع پرداخت ، در نتیجه خدا با او چنین معامله ای کرد که اکنون مشاهده می نمایی !

امام زین العابدین علیه السّلام در پاسخ یزید این آیه را تلاوت کرد : ما اَصابَ مِن مُصیبَهٍ فِی الاْ رْضِ وَ لا فی اَنفُسِکُمْ اِلاّ فی کِتابٍ مِن قَبْلِ اَنْ نَبْرَاَها . (28)

یعنی هیچ بلا و ناگواری در روی زمین و در جان هایتان به شما نمی رسد مگر آن که پیش از این ما آن را در کتاب مقدرات ثبت کردیم

، همانا این کار برای خدا آسان است .

در آن مدتی که اسیران در شام اقامت داشتند ، رویدادهای گوناگونی برای آنان به وقوع پیوست که از همه مهمتر درگذشت دختر خردسال امام حسین علیه السّلام در خرابه شام ، مناظره حضرت زینب (س ) و دیگر افراد خانواده امام حسین علیه السّلام با یزید و خطبه به یادماندنی امام سجاد علیه السّلام در حضور یزید ، درباریان و اهالی دمشق در مسجد اموی بود .