روز شمار تاریخ اسلام ، جلد دوّم ( ماه صفر) صفحه 38

زید در روز اول صفر سال 120 قمری (به روایتی 121 و به روایتی دیگر 122) با شعار ( یا منصور امت امت ) که شعار پیامبر صلّی اللّه علیه و آله در جنگ بدر بود ، قیام خود را آغاز کرد . تعداد یاران او از 220 تا 500 تن تجاوز نمی کرد . آنان که با سپاهیان یوسف بن عمر و سپاهیانی که از شام آمده بودند به جنگ و گریز پرداختند . درگیری میان طرفین ، دو روز ادامه یافت . تعداد زیادی از سپاهیان شامی به دست یاران زید کشته و زخمی شدند .

با این که یاران زید نسبت به شامیان و سپاهیان یوسف بن عمر بسیار اندک بودند ، در عین حال ، دو روز مبارزه را با سرافرازی به پیش بردند .

اما در گرماگرم نبرد تیری به پیشانی زیدبن علی علیه السّلام اصابت کرد و او را از کار

انداخت . یارانش با فرارسیدن شب ، پراکنده شده و تعداد اندکی از آنان ، بدن نیمه جان وی را در خانه یکی از شیعیان مخفی کرده و برای درمانش پزشکی آوردند . پزشک پس از تلاش زیاد ، چاره ای جز بیرون آوردن پیکان تیر از پیشانی زید ندید . اما همین که تیر را بیرون آورد ، روح شریفش از بدن مفارقت کرد و به لقاءالله پیوست .

یاران و فرزندان او ، بدنش را در جویی دفن نموده و بر روی آن آب روان جاری کردند .

از زیدبن علی علیه السّلام در هنگام شهادتش ، چهل و دو سال گذشته بود . (55)

بازماندگان سپاه زید و فرزندان او ، از جمله یحیی بن زید ، پس از دفن بدن وی ، پراکنده شده و بسیاری از آنان ، توانستند از کوفه گریخته و به شهرهای دیگر روند .

یوسف بن عمر که برای پیداکردن جسد زید ، جایزه مهمی تعیین کرده بود ، با راهنمایی یکی از آنانی که شاهد دفن وی بود ، مدفن او را پیداکرد و پس از نبش قبر ، سرش را از بدن جدا کرد و برای هشام بن عبدالملک در شام فرستاد و بدنش را در محله کناسه کوفه به دار آویخت .

به همراه زید ، بدن برخی از یاران نزدیک او چون نصربن خزیمه ، معاویه بن اسحاق و زیادبن عبدالله فهری نیز به دار آویخته شد .

بدین ترتیب ، قیامی که می رفت ریشه ظلم و تجاوز را در جامعه اسلامی ، به ویژه در منطقه عراق به خشکاند و نهال عدالت اسلامی را بارور کند