روز شمار تاریخ اسلام ، جلد دوّم ( ماه صفر) صفحه 42

امام موسی کاظم علیه السّلام در 20 سالگی به امامت رسید . مدت امامت آن حضرت ، 35 سال بود و امامت آن حضرت مصادف بود با خلافت و حکومت های پی درپی منصور ، مهدی ، هادی و هارون الرشید .

آن حضرت جمعا به مدت 14 سال ، به روایتی 7 سال و به روایت دیگر 4 سال از عمر شریف خود را در زندان های عباسیان گذرانید .

سرانجام در 55 سالگی ، در بیست وپنجم رجب سال 183 قمری در زندان سندی بن شاهک در بغداد ، به دستور هارون مسموم گردید و بر اءثر این مسمومیت به شهادت

نایل آمد .

بدن شریف آن حضرت را پس از شهادت ، از زندان بیرون آورده و در مقابر قریش در حوالی بغداد ، که هم اکنون معروف به کاظمین است ، دفن نمودند . (61)

صاحب کشف الغمه ، در توصیف امام هفتم شیعیان چنین آورده است :

او ، پیشوایی کبیرالقدر ، عظیم الشاءن و کثیرالتهجد بود . در اجتهاد ، تلاش فراوان و در عمل کوشش تمام می نمود . کرامت هایش برای همگان مشهود بود . در عبادت هایش مواظب طاعات بود . در شب ، بیدار و به سجده و عبادت می پرداخت و در روز ، روزه دار بود و تصدق می کرد . به خاطر بردباری زیاد و بخشش از خطاکاران ، به کاظم (فروبرنده خشم ) معروف گردید . در برابر بدی ها ، نیکی می کرد و از جنایت جنایت کاران می گذشت . به خاطر کثرت عبادت ، عبدصالح خوانده شد . در عراق به باب الحوائج الی الله معروف گردید و برآورده شدن نیازها و حاجت های توسل جویان به کرامت ها و مقام های وی بستگی تمام یافت و عقل در آن امور به حیرت و علم به حیرانی افتاد . به همین جهت ، عقل و علم حکم می کنند که او در نزد پروردگار دارای مقام و قدم صدق است و این ، هم چنان تداوم دارد . (62)

اَلسّلامُ عَلیک یا بابَ الحَوائج الی اللّه ، یا حُجّه اللّه عَلی خَلقِه ، یا مَولایَ مُوسَی بن جَعفر (عَلَیه وَ علی آبائه الطّاهرین وَ علی اءبنائه المَعصُومین آلاف التحیه و السّلام ) و رحمه الله

و برکاته .

هشتم صفر سال 35 هجری قمری