روز شمار تاریخ اسلام ، جلد دوّم ( ماه صفر) صفحه 5

حرمت ماه صفر در نزد قریش

اهالی حجاز ، به ویژه قبیله معروف ( قریش ) پیش از ظهور اسلام ، نسبت به زیارت خانه خدا و حرام دانستن چهار ماه از ایّام سال قمری که از سنت های بر جای مانده از حضرت ابراهیم علیه السّلام و فرزندش اسماعیل علیه السّلام بود ، مرتکب تحریف و تغییر در احکام الهی و عمل نمودن به هواهای نفسانی خود می شدند .

آنان چون مردمی جنگجوی ، قبیله گرا و فاقد تشکیلات حکومتی و دولت بودند ، در بیشتر سال به تاراج دارایی ها ، جنگ و خون ریزی یکدیگر و سایر ساکنان شبه جزیره می پرداختند و امنیت جامعه را به کلی از میان می بردند .

از سوی دیگر ناچار بودند که به خاطر پای بندی به سنّت آبا و اجدادی خویش ، چهار ماه حرام را تحمل کنند و در این مدت از جنگ و خون ریزی و غارتگری دست بردارند .

پس از مدتی ، تحمل سه ماه حرام (یعنی : ذی قعده ، ذی حجه و محرم ) که پشت سر هم بودند ، بر آنان دشوار آمد و در صدد تغییر آن برآمدند .

آنان تصمیم گرفتند که حرمت ماه ذی قعده و ذی حجه را نگه دارند و این دو ماه را جهت زیارت خانه خدا برای ساکنان شبه جزیره در امنیت نگه دارند ، ولی بر خلاف سنت ابراهیمی ، حرمت ماه محرم را شکسته و آن را برای خود مباح سازند و در این ماه ، بسان ماه های دیگر سال به جنگ

و غارتگری بپردازند و به جای آن ، ماه صفر را حرام نمایند .

بدین جهت ، مدتی ماه صفر در نزد آنان ، از جمله ماه های حرام بوده است .

هم چنین آنان دست کاری دیگری در ماه های حرام کرده بودند و آن عبارت بود از این که هر ماه حرام را دو سال حرام می دانستند و ماه های دیگر را حلال می شمردند . به عنوان مثال ، دو سال پشت سر هم ، ماه محرم را ماه حرام و ماه زیارت می دانستند و ماه های دیگر را برای خویش مباح می نمودند و سپس دو سال بعد ، ماه صفر را ماه زیارت و ماه حرام می دانستند و سایر ماه ها را حلال و مباح می شمردند . تا این که حج آنان در حجه الوداع که آخرین سفر زیارتی رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله به مکه معظمه بود ، مصادف شد با ماه ذی الحجّه ، و در این ماه مسلمانان حج واجب و زیارت خانه خدا را به جای آوردند و به دستور رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله این ماه برای همیشه ماه زیارتی خانه خدا و حج واجب تعیین گردید . (3)

برخورد قرآن کریم با تحریف های مشرکان قریش