روز شمار تاریخ اسلام ، جلد دوّم ( ماه صفر) صفحه 86

فیروز که پس از درگذشت باذان و کشته شدن شهربن باذان به دست اسود عنسی ، ریاست ایرانیان مقیم یمن را (که معروف به ابناء بودند) بر عهده داشت ، با ( آزاد ) بیوه شهربن باذان که به اجبار به همسری اسودعنسی درآمده بود و دخترعموی فیروز بود ، هم پیمان شد تا در فرصتی مناسب اسودعنسی را به قتل رسانند . سرانجام با تدبیر این

بانوی شجاع و مسلمان ایرانی تبار (یعنی آزاد) ، اسودعنسی در شب 27 صفر سال 11 هجری قمری به دست فیروز ، به هلاکت رسید و توطئه بزرگ شیطانی که می رفت فراگیرتر گردد و حتّی به حجاز هم سرایت کند ، از ریشه کنده شد .

جبرئیل امین ، این خبر مسرت بخش را به پیامبراکرم صلّی اللّه علیه و آله رسانید . آن حضرت در حالی که آخرین روز عمرش را طی می کرد و در بستر بیماری افتاده بود ، بسیار خرسند گردید و فرمود : دیشب عنسی به قتل رسید ، مردی خجسته به نام فیروز او را کشت .

امّا رسولان یمن که خبر هلاکت اسودعنسی را از سوی فیروز به مدینه می آوردند ، هنگامی به مدینه منوّره رسیدند که پیامبراکرم صلّی اللّه علیه و آله رحلت کرده بود و مسلمانان در رحلت او سوگوار بودند . (146)

فتنه اسودعنسی از آغاز تا پایان آن ، به مدت سه ماه و به روایتی ، چهار ماه ادامه داشت ، تا به دست مردی از تبار ایرانیان کشته شد و غائله اش پایان یافت . (147)

27 صفر سال 11 هجری قمری

ماءموریت ( اسامه بن زید ) از سوی پیامبراسلام صلّی اللّه علیه و آله برای تجهیزسپاه اسلام جهت نبرد با رومیان (148)

پیامبراکرم صلّی اللّه علیه و آله پس از بازگشت از حجه الوداع ، در آخرین روزهای عمر شریف خود جهت نبرد با رومیان که از شمال غربی شبه جزیره عربستان در صدد لشکرکشی به سرزمین های مسلمانان بودند ، سپاهی منظم از مهاجران و اءنصار مدینه ترتیب داد و به همگان فرمان داد تا در آن

شرکت جسته و با رومیان متجاوز به جهاد برخیزند .

پیامبر صلّی اللّه علیه و آله ، فرماندهی این سپاه بزرگ و پرمخاطره را به جوانی نورس به نام اُسامه فرزند زیدبن حارثه (که پدرش پیش از این در جنگ تبوک به دست رومیان کشته شده بود) سپرد . اسامه در آن زمان بیش از هفده یا هجده سال نداشت . پیامبراکرم صلّی اللّه علیه و آله با دست مبارک خود پرچمی برای اسامه بست و به دست او داد و فرمود : به نام خدا و در راه خدا نبرد کن ، با دشمنان خدا پیکار نما ، سحرگاهان بر اهالی ( اُنبا ) حمله بر و این مسافت را آن چنان سریع طی کن که پیش از آن که خبر حرکت تو ، به آنجا برسد ، خود و سربازانت به آن جا رسیده باشید .