بانک جامع مناسبت ها صفحه 311

شرح مناسبت:

آیت اللَّه سیدمحمدعلی کاظمینی بروجردی در سال 1303 ش (1343 ق) در بیت علم و تقوا در بروجرد زاده شد. وی پس از فراگیری تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، نزد پدر خویش، به هنگام عزیمت آیت اللَّه بروجردی به قم، راهی این شهر گردید و به مدت چهارده سال نزد حضرات آیات عظام: سید محمد حجت کوه کمره ای، سید محمدتقی خوانساری، سید صدرالدین صدر و شیخ عبدالنبی عراقی به کسب علم پرداخت. آیت اللَّه کاظمینی در سال 1336 ش به امر آیت اللَّه بروجردی به تهران رفت و در مسجد نور این شهر، به مدت نیم قرن به فعالیت های علمی، دینی، تدریس، تالیف و تبلیغ دین همت گماشت. وی از غالب فقها و مراجع قم و نجف، اجازات متعدد داشت و مورد وثوق آنان بود. این عالم ربانی همچنین در راه احیاء و بزرگداشت نام و یاد اهل بیت (ع) و حفظ حریم تشیع، از هیچ کوششی فروگذار نمی کرد. برخی از آثار ایشان عبارتند از: لسانُ المسلمین، نهایةُ الکلام، مراحلُ الآخره، مجموعه دانش و اسلام و دیگران. این فقیه فرزانه سرانجام در شب بیست و هفتم مرداد 1381ش برابر با نهم جمادی الاول 1423 ش در 78 سالگی چشم از جهان فرو بست و در مسجد نور تهران به خاک سپرده شد.

روز 27

مناسبت 01: ارتحال فقیه و اصولی کبیر "آخوند ملاعبدالکریم گزی" (1300ش)

شرح مناسبت:

آخوند ملا عبدالکریم بن مهدی گزی در حدود سال 1223ش برابر با 1260ق در خاندانی اهل علم در منطقه گز، یکی از توابع اصفهان به دنیا آمد و تحصیلات مقدماتی را در اصفهان سپری نمود. وی در نجف از محضر درس عالم مجاهد، حاج میرزا حسین حاج میرزا خلیل استفاده علمی نمود و پس از طی مدارج عالی علمی و اخلاقی به اصفهان بازگشت. آخوند گزی از آن پس در مدرسه نیم آورد اصفهان سکنی گزید و در طی سالیان طولانی، دانش آموختگان فراوانی از محفل درس او فیض بردند. وی مدت طولانی، مرجع قضاوت و حکومت شرعیه اصفهان بود و بدون هیچ سستی، همانند یک دادگستری سیار، به حل و فصل مرافعات و منازعات مردم می پرداخت. از ایشان آثار متعددی بر جای مانده که تذکرةالقبور در شرح حال افراد مدفون در اصفهان؛ رساله در اصل دین و رساله در صیغِ العقود از آن جمله اند. آخوند گزی علاوه بر مراتب علمی، گاهی شعر هم می سرود و "مهدوی" تخلّص می نمود. این فقیه اصولی سرانجام در بیست و هفتم مرداد 1300ش برابر با سیزدهم ذی حجه 1339ق در هفتاد و هفت سالگی درگذشت و در قبرستان تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.

مناسبت 02: درگذشت "کمال الملک" نقاش معروف ایرانی در نیشابور (1319ش)

شرح مناسبت:

استاد محمد غفاری، مشهور به کمال الملک، بزرگترین نقاش دوران یکصد سال اخیر، در حدود سال 1226 ش (1264 ق) در کاشان به دنیا آمد. خاندان غفاری که کمال الملک، یکی از اعضای آن است، هنرمندانی بسیار به عالم هنر تقدیم داشته است. کمال الملک پس از طی دوران ابتدایی، از 13 سالگی به تهران آمد و در دارالفنون به تحصیل پرداخت. پس از دیداری که ناصرالدین شاه از مدرسه دارالفنون در سال 1259 ش به عمل آورد، تابلویی از کمال الملک توجه شاه قاجار را به خود جلب کرد و از آن پس او را به عنوان نقاش باشی مخصوصِ خود به دربار برد. ناصرالدین شاه در سال 1271 ش، محمد غفاری، نقاش بزرگ دربار خود را به کمال الملک ملقب و او را از دیگر نقاشانِ معاصرش متمایز ساخت. کمال الملک سپس برای تکمیل تحصیلات خود راهی اروپا شد و سه سال بعد مظفرالدین شاه در جریان سفر دومش به اروپا، از کمال الملک خواست به ایران باز گردد. سفر کمال الملک به اروپا و تفحص و مطالعه او در نقاشی آن دیار، اثری ژرف و غنی در او برجای نهاد و تکنیک او را از نقاشان دوران او فراتر برد. کمال الملک در مراجعت به ایران با توطئه ها و حسادت های درباریان روبرو شد و به بهانه زیارت عتبات و در واقع به قصد فرار از محیط مسموم دربار، در سال 1280ش، بی تابانه به کربلا شتافت. وی پس از چند سال اقامت در کربلا به ایران بازگشت و پس از تاسیس مدرسه صنایع مستظرفه در سال 1290ش، به تربیت شاگردان هنرمند همت گماشت. از کمال الملک آثار هنرمندانه متعددی بر جای مانده که علاوه بر تالار آینه که بزرگترین و پرکارترین اثر اوست، می توان از فالگیر بغدادی، عرب خفته و کیمیاگران نام برد.

سرانجام، کمال الملک، نقاش شهیرِ ایرانی در 27 مرداد سال 1319 ش در 93 سالگی در نیشابور درگذشت و در کنار قبر عطار نیشابوری به خاک سپرده شد.