آینه ایام : ایام در آینه آیات، روایات، تاریخ، اشعار و نکات ویژه مدیران و فرماندهان صفحه 46

ص:53

1- 91. سیره شهید رجایی رحمه الله: 75.

2- 92. صحیفه نور 11: 121.

3- 93. صحیفه نور 15: 268 - 267.

5 اردیبهشت

شکست حمله نظامی آمریکا به ایران در طبس (1359 هجری شمسی)

آمریکایی ها پس از پیگیری های فراوان دیپلماتیک برای آزادی گروگان های خود (که در دست دانشجویان پیرو خط امام بودند) تصمیم به حمله نظامی گرفتند. برای این امر، تیمی شامل 90 نفر از بهترین کماندوهای آمریکایی به مدّت پنج ماه در صحرای «آریزونا» به تمرین های پیچیده نظامی پرداختند. سرانجام به دستور کارتر، رئیس جمهور وقت آمریکا، عملیات آغاز شد. در نیمه شب چهارم اردیبهشت 1359، تعداد هشت فروند بالگرد و یک هواپیمای 130 - C از عرشه ناو «نیمیتز» در دریای عمان برخاستند و با پرواز در ارتفاع کم راهی صحرای طبس شدند. طبق برنامه می بایست ابتدا در فرودگاه متروکی در صحرای طبس فرود می آمدند. پس از سوخت گیری، بالگرد، کماندوها را تا قبل از طلوع آفتاب به نزدیکی تهران می رساندند. در غروب آن روز، کماندوها توسط کامیونها و ماشینهایی که از قبل تهیه شده بود، خود را به سفارت رسانده و عملیات اصلی آغاز می شد. این برنامه که با محاسبات فراوان آماده شده بود، مورد اطمینان آمریکائیها بود. در ابتدای عملیات، دو بالگرد در طول مسیر ایران دچار نقص شدند و یکی دیگر از آنها در حال سوخت گیری در صحرای طبس دچار نقص فنی شد. این مسائل باعث لغو برنامه گردید. در زمان برگشت آمریکائیها، طوفان شن - علیرغم پیش بینی ها شروع به وزیدن گرفت و باعث تصادف یکی از بالگرد با هواپیما شد. در این حادثه هشت نفر از آمریکایی ها در آتش سوختند. این عملیات نافرجام، لکّه ننگ بزرگی برای آمریکا شد.

یادِ نعمات

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَهَ اللّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحًا وَ جُنُودًا لَمْ تَرَوْها وَ کانَ اللّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیرًا* إِذْ جاؤُکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ وَ مِنْ أَسْفَلَ مِنْکُمْ وَ إِذْ زاغَتِ اْلأَبْصارُ وَ بَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَناجِرَ وَ تَظُنُّونَ بِاللّهِ الظُّنُونَ* هُنالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَ زُلْزِلُوا زِلْزالاً شَدیدًا* وَ إِذْ یَقُولُ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذینَ فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ ما وَعَدَنَا اللّهُ وَ رَسُولُهُ إِلاّ غُرُورًا* وَ إِذْ قالَتْ طائِفَهٌ مِنْهُمْ یا أَهْلَ یَثْرِبَ لا مُقامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا وَ یَسْتَأْذِنُ فَریقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنا عَوْرَهٌ وَ ما هِیَ بِعَوْرَهٍ إِنْ یُریدُونَ إِلاّ فِرارًا*؛(1)