مجموعه پیام های کوتاه و زیرنویس مناسبت های قمری صفحه 89

( وقف، تمرین خوبْ بودن و ماندگاری است.

( با نیکی های ماندگار، من نیز مانا خواهم ماند. روز وقف، روز نیکی های ماندگار در دنیای پس از ماست. این روز گرامی باد.

( وقف، تاریخی به درازای زندگی بشر دارد. از زمانی که انسان های اولیه برای رویارویی با آسیب های طبیعی، مکان های ساده عمومی ساختند، می توان گفت بنای نوعی خیرات و صدقات و وقف به شکل ابتدایی نهاده شد.

( آن گاه که فرد یا افرادی در مسیر راهی، سایه بان ساده ای را بنا کردند تا خود و دیگران لحظه ای زیر آن بیاسایند یا پلی برای گذر عمومی یا محلی برای عبادت ساختند یا به جاری ساختن چشمه ای برای استفاده عمومی همت گماشتند، گونه ای ساده از وقف در زندگی اجتماعی انسان پدید آمد.

( وقف در میان اقوام آریایی به ویژه ایرانیان، از دوران باستان رواج داشته است.

( ایرانیان باستان به پیروی از آموزه های کیش خویش، به کارهای نیک و آبادانی بناها و دستگیری از درماندگان و بینوایان توجه داشتند و موقوفات و نذرهایی در امور خیریه همچون تأسیس مدرسه ها و بیمارستان ها، نگه داری معبدها، آتشکده ها و صومعه ها برای اسقف ها و کاهنان از خود بر جای گذاشته اند.

( بسیاری از اصحاب پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سپس تابعان، به پیروی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و برای رضای الهی، هر کدام به فراخور توانایی مالی خویش، بخشی از اموالشان را در راه خدا وقف کردند. بدین ترتیب، وقف در میان مسلمانان به فرهنگ تبدیل شد و گسترش یافت.

( از جابر بن عبدالله نقل شده است: «از اصحاب پیامبر کسی نبود که توانایی مالی داشته باشد و چیزی را وقف نکند».(1)