کتابخانه بالقرآن

چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 103

صفحه 103

ص:105

هجرت حضرت امام خمینی رحمه الله از عراق به پاریس (13 مهر)

گفتار مجری

روزها دلگیر بود و شب ها بی مهتاب. روزها، روزهای تیره بیداد و نگون بختی بود. آسمان بی خبر از آفتاب روزگار می گذراند؛ آفتابی که در خانه های گلین و کوچه های باریک گرفتار شده بود؛ در آن سوی فراتِ خاطره انگیز؛ در سرزمین ناله و نخلستان؛ در سرزمین چاه و زمزمه شبانه؛ در شهر علی علیه السلام، اما شب های نجف، تاب محنتِ انباشته در سینه او را نداشت. پس آفتاب بال گشود و از سرزمینِ ناله خیز و خاطره انگیز نجف به غریبستانی دیگر کوچید، و شب های رازناک نخلستان را به شب های دیار غربت پیوند داد و نجف را به قصد پاریس ترک نمود. سالروز کوچ غریبانه او را به سرزمین غربت و تنهایی گرامی می داریم.

زمانه در تاریکی فرو رفته بود؛ اما دل تو روشن از فرداهایی درخشان خبر می داد و نگاهت دمیدن صبح صادق را مژده می داد. نگاهت، آن چنان با افق های روشن گره خورده بود که اندوه شب را از دل همه ربوده بود.

همه به شوق تو زنده بودند و امید به آزادی را از نگاه تو آموخته بودند. تو بر محمل هجرت نشستی و به شهر غربت عزیمت نمودی؛ غربت را در بلادِ کفر! شهر علی علیه السلام را وا نهادی و به سمتی رفتی که خبر از مهربانی نبود؛ اما از مقاومت تو شب تنهایی سرآمد و تیرگی ها جای خود را به روشنی سپیده دادند. به ایستادگی و بردباری ات درود می فرستیم.

ای مهاجر رخ بر تافته از عافیت! ای پیکارگر دور مانده از وطن! ای بیدارگر بیگانه با سازش! نهضت های بیدارگر، مبارزه در غربت را از تو آموختند. جنبش های پیکارگر، نبردِ آن سوی مرزهای وطن را از تو فرا گرفتند. پرندگان آزاد، کوچ به سوی سرزمین های آفتابی را از تو به یاد دارند و خوشه های