چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 119

ص:121

ب. شهادت شهید محراب قاضی طباطبایی رحمه الله (11 آبان)

ب. شهادت شهید محراب قاضی طباطبایی رحمه الله (11 آبان)

گفتار مجری

یازدهم آبان، داغ نشکفته انقلاب است، داغی که از خاموشی شمعی شب افروز، در دل شب های تار حکایت دارد و دهم آبان روزی است که سیدی سپید سیرت، دروازه ای به آسمان گشود و جاده ای تا انتهای پروازی شگفت کشید. هزار سال بود که تاریخ، آن گونه پرکشیدن را از یاد برده بود. او پس از هزار و اندی سال رؤیای محراب خونین کوفه را دوباره به واقعیت پیوند داد و خط پرواز دیگر عشاق را نیز در آسمان ترسیم نمود. شهید آیه اللّه قاضی طباطبایی، اولین شهید محراب، که در آدینه ای خونین، به پیشواز محراب در خون نشسته اسلام در شهر خاموش کوفه رفت و در آغوش آن محراب و نمازگزار آن محراب، جای گرفت. روحش همیشه خرسند از پرواز و نامش همیشه به دور از زوال باد.

شهید آیه اللّه قاضی طباطبایی روحی بلند داشت و قلمی پویا و توانا که در زمینه های گوناگون به تحریر در آمده بود و بیش از چهل اثر از خود برجای گذاشته بود. او با دو سلاح قلم و بیان، به پاسداری از مرزهای طلایی انقلاب و عقیده برخاسته بود؛ اما این روح بلند پرواز، همواره غمی را به همراه خود می کشید و با اندوهی سنگین، ایام را سپری می کرد. هرگز، دل در خاک نداشت و اندیشه پرواز در افق شهادت دل او را به خود واداشته بود همواره می گفت: «ای کاش بنده هم مثل استاد مطهری روزی به شهادت برسم».(1) و چه زود آرزویش برآورده شد و چه نیکو به جمع عاشقان شاهد پیوست و شمع محفل آنها گشت. سلام خدا بر او که ماندن را در مبارزه و رفتن را، در شهادت پسندید.

1- روزنامه رسالت، شماره 1394، ص 4، به نقل از گلبرگ معرفت، آبان 80.