کتابخانه بالقرآن

چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 145

صفحه 145

ص:147

ج. شهادت شهید محراب دستغیب رحمه الله (20 آذر)

گفتار مجری

بار دیگر محراب، نوای ناله دارد و باز در سوگ سیدی نورانی، مویه می کند. سیدی از تبار اسماعیل که محراب، قربانگاه وصل او شد. سیدی بزرگوار که دستی بر آسمان غیب و پایی بر زمین خاکی داشت. سیدی اهل قلم، که برگ هایی سبز از او به یادگار مانده است. سیدی اهل اخلاق و عرفان که آموزگاری کامل در پارسایی بود. سومین شهید پر کشیده از محراب، آیه اللّه دستغیب شیرازی که شهادتش در رواق نماز، گویای اخلاص و پارسایی او بود. یادش گرامی باد.

سومین شهید محراب، آیه اللّه دستغیب شیرازی، روحی متلاطم و خدا ترس داشت و استاد وارسته اخلاق و تهذیب نفس بود. ساعاتی پیش از شهادت در محراب آدینه، رؤیایی صادقه دیدگانش را فرا می گیرد و نا آرام، از خواب بر می خیزد. او رؤیای خوش پرواز را در آینه پندار می بیند. خرسند و ناآرام، بر بستر می نشیند و مدام ذکر و زمزمه سر می دهد. کفش های تقدیر را می پوشد و بهآغوش رضای الهی می شتابد. وعده دیدار، در محراب نماز بود. شالش را محکم به کمر می بندد و علی وار خود را برای مرگی سرخ آماده می سازد و لحظه ای بعد، صدایی مهیب بر می خیزد و از میان دود و آتش، صدای بال ملائک به گوش می رسد که به استقبال روح ملکوتی او می آمدند و دسته ای دیگر، بال هایشان را بر رواق شهادت و سجاده نیایش او می ساییدند. یادش جاودان و نامش چون آفتاب بلند باد.

در یکی از روزهای پاییزی، آن روزها که در برگ ریزان، شاخه های طراوت برهنه می شدند، مردمی از قبیله نور طراوتی بهاری به پاییز بخشید و رایحه دل انگیز شهادت را در اعماق حفره های سرد، به مشام گلبوته های خشک رساند و آن ها را شادابی دیگری داد. مردی که نگاهی فراتر از آفتاب داشت و پرتوهای آن، همه پنجره ها را روشن می کرد؛ آن هم در روزگار خزان زده نان و آتش که هر