کتابخانه بالقرآن

چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 163

صفحه 163

ص:165

پاسداشت شخصیت ها

شهادت نواب صفوی رحمه الله (27 دی)

گفتار مجری

مردی از قبیله عاشورا، با گام هایی مطمئن، به سوی قتلگاه خویش می رود. دستانش را بسته اند؛ اما هرگز، خروش او زندانی نشده است. چشمانش را بسته اند؛ اما هرگز، بیداری و بیدارگری آن لحظه ای پلک بر هم نگذارده است. شهید بزرگوار سید مجتبی نواب صفوی که در بردباری زیست، در حماسه، شِکُفت و در شهادت، بلند آوازه و جاودانه است. روحش شاد باد.

ای فدایی اسلام و دین، ای فریادگر نسلی بیدار و سربلند، کدامین پنجره را به سوی آبیِ حماسه تو بگشایم و با کدامین گوش، صدای گام های استوارت را که بر گوش های ناشنوای تاریخ سیلی می زند بشنوم؟ تو مردی از مردستان خدا بودی و «دل مردان خداست که راه به جایی دارد». آتش کلامت، حصارهای پوشالیطاغوت را می سوزاند و نفیر گلوله ات، آرامش و قرار را از چشمان شب پرستشان می زداید. راهی، جز خشکاندن حنجره سبز تو و کوچ دادن پرستوهای خو کرده به کلامت را نداشتند؛ اما طنین آخرین تکبیر تو، چنان برقی در خرمن ستم مداران تاریخ افکند که تا قیامت، از تکبیر و تکبیرگویان وحشت دارند. سلام خدا بر آخرین تکبیرت که بر موجی از خون نشست و پایه های طاغوت را لرزاند.

ای فدایی اسلام، ای سلاله پاک زهرا، آن روز را خوب به خاطر دارم که تو را به مسلخ می بردند و قلب زمین، زیر ضربان گام هایت، مستانه دف می زد و نسیم از لابه لای سروهایی که به تماشایت ایستاده بودند، می گذشت و درنای جان سوز فراق می دمید. آن روز، روز شهادت مادرت فاطمه زهرا علیهاالسلام بود و آسمان، تکرار مدینه را دوباره به چشم خود می دید. تو را به مسلخ بردند و بدنت را از کینه، گلوله