کتابخانه بالقرآن

چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 165

صفحه 165

ص:167

بازگشت حضرت امام رحمه الله به میهن (12 بهمن)

گفتار مجری

ای روح خدا! چه زیبا دل ها را از انتظارِ قدوم سبزت، بیرون آوردی و چه شکوهمند، خورشید انقلاب را از «مطلعِ فجر» به آسمان پیروزی کشانیدی! با آمدنت، دل در تب و تاب رهایی افتاد و کبوترجان ها در فضای آزادی، پر گشود آمدی و بر شب تنهایی و سرد ظلمت، پایان دادی. ای روح خدا! به میهن، خوش آمدی!

او می آمد و دل را از طپش انتظار، خارج می کرد و خلیل وار، پا در آتش تنهایی جان ها، می نهاد و آن را گلستان می نمود. آرام آرام، گام بر می داشت و از صدای قدوم پر برکتش، شغالان حریص، در تب نیستی، می افتادند. او می آمد و گل های آزادی را، سبد سبد تحفه جان های خسته می نمود و بادستان سبزش، یوغ بردگی و برهنگی را از گرده انسانیت باز می کرد. ای شاه بیت غزل آزادی! به میهن اسلامی خود، خوش آمدی!

ای امام پابرهنگان! ای خمینی عزیز! سال ها بود که امتی، چشم به راه تو بود. سال ها بود که نام تو، سرود سبز نیایش، شده بود. با آمدنت، بهار که سال ها در قفس پاییز مانده و زیر تازیانه بادهای پائیزی، گرفتار شده بود، رهایی بخشیدی. روزی که تو آمدی، مردم ستم دیده این سامان، فرشی که تارش از چشم های منتظر و پودش از قلب های عاشق بود، زیر پایت گستردند و به روی ابهت پوشالی طاغوت، خنده زدند. آن روز که تو آمدی، میهن یکپارچه لبخند و اشک شوق شده بود و فرودگاه «مهرآباد»، پیشاپیش، سرود مهرورزی و آبادانی می خواند. سلام خدا بر آن روز که تو آمدی....

ای قبله قبیله هابیل! ای شمع بزم پیروانِ اسماعیل! ای خمینی کبیر! تو آمدی و