چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 174

ص:176

شما باد و خجسته باد بر شما روز نیکوکاری.

به شما می اندیشم، به شما که این گونه به یاری نیازمندان می شتابید. به شما که سبدسبد محبت را از باغ همیشه سبز باور خود به ارمغان می آورید. به شما می اندیشم. به شما که عطوفت و مهربانی پروردگار در رگ هایتان جاری است. مبارک باد بر شما روز نیکوکاری.

به نیکی می اندیشم. به آنچه در لبخند مهربان این مردم موج می زند به روح پاک مردان و زنانی که شادی های خود را نثار دیگران می کنند. به صف مشتاقان نیکوکاری. ای خدای نیکوکاران! هزاران آفرین بر خلقت تو! تو چه نیکو از روح خویش در پیکر اینان دمیده ای. چه سزاوار در دامان مهربانی خود اینان را پرورانده ای. تو را سپاس، ای خدای نیکوکاران!

مهربانا! سپاس گزارم که در دستانم شوق نیکوکاری را نهادی و دلم را به نور عشق روشن ساختی. از تو ممنونم که روح مرا آسمانی فرمودی و در وجودم دغدغه محرومان را آشیان دادی. مرا از بیماری عجب و ریا بِرَهان و همواره در زمره نیکوکارانم قرار ده!

فردا سر انگشتانت شکوفه خواهد داد. فردا سبز خواهی شد. تو را می گویم ای نیکوکار! تو که صمیمانه خوشی هایت را به سفره محرومان می ریزی. دستان نیازمند هر شب به دعا برایت بلند خواهد شد و چشم های کودکان بی بضاعت این مهربانی را هرگز فراموش نخواهد کرد.

اینجا باغ عاطفه است. درختان احساس شکوفه می کرده اند. بر گلبرگ های ایمان شبنم محبت چکیده است پرنده های نیکوکاری فضای باغ را از نغمه های توحیدی خود پر کرده اند و باغبان، لبخند زنان فریاد می زند: مژده! مژده! بهار نزدیک است.

ای پاکی ها! ای عاطفه ها! ای مهربانی ها! امروز روز شماست. از خانه بیرون آیید