چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 58

ص:60

یک دیوان، برجای گذاشت که با عنوان «شوق المهدی» حکایت پر رمز و راز عشق خود را به این گنیجنه الهی در زمین، ترسیم نمود. دل شوریده او در ترنّم موزون خود به حدیث نفس با باقیمانده گنج های الهی عالم هستی پرداخته، با زبان شعر با او عشق بازی می کند. بر واگویه های این دل عاشق درود می فرستیم.

اشعار فیض کاشانی حکایت از روحی خسته، اما عاشق دارد که روایت دلدادگی و سوز و گداز اوست و از عرفانی عمیق، سرچشمه می گیرد. این عرفان، درون مایه اصلی آثار علمی او نیز هست. او نهال دانش خود را در سایه سار عشق و پای چشمه سار عرفان خود بارور نمود و آن سال که شعرش مرهمی برای جان های خسته و منتظر است. گنجینه های دانش او که سرشار از علوم عقلی و نقلی است، نیز مرهم روان های تشنه علم و دانایی است و رایحه معرفتی عمیق و بینشی ژرف، آن را دل انگیزتر نموده است. به روان خسته و بیدار این دانشمند اسلامی و شیعی درود می فرستیم.

فیض از سلسله جلیله علمای دیار مومنین کاشان بود و در سایه سار کریمه اهل بیت، حضرت فاطمه معصومه علیهاالسلام، به اندوختن علم می پرداخت. او از برجسته ترین شاگردان مرحوم ملاصدرای شیرازی است که به این منظور، از شهر پروانه های قدسی به شیراز هجرت کرده بود و دل در گرو استاد فرزانه خویش سپرد تا آن جا که استاد، شاگرد خویش را برازنده عضویت در خانواده خود دیده، او را به دامادی خویش برگزید. او عمری، با دیده بیدار، در راه کسب دانش های گذران؛ اما تصوف و فلسفه یونان نمی توانست روح تشنه او را سیراب گرداند. خود می گوید: «از مجموعه گفتار آن ها چیزی که عطش مرا فرو نشاند و بیماری طلب علم را در من درمان کند نیافتم، تا آن جا که بر خویشتن ترسیدم. پس به خدا پناه بردم تا مرا به حقیقت برساند». سرانجام این کمال و یقین، او را به