چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 60

ص:62

حضرت فاطمه معصومه را بر عهده داشتند. پدر او نیز خاکبوس این درگاه بود. امروز نیز روز درگذشت این ثمره تقوا و فضیلت است که آن را در دفتر دل، گرامی می داریم.

از کودکی، انس فراوانی با کتابِ خدا داشت و عضو دائمی مجالس سوگواری سیدالشهداء بود. در خانواده ای رشد کرد که همگی دلداده مصائب اهل بیت بودندو در بین اهل محل، به صدق و پاکدامنی و تواضع شهرت داشتند. حافظه سرشاری در حفظ آیات وحی داشت و از دو سالگی در مکتب خانه قرآن درس می گرفت. او اسوه تواضع و فروتنی بود و همیشه از شهرت و نشان گریزان از مصاحبه های تلویزیونی دوری می کرد. از نوشتن رساله سرباز می زد و وقتی! اصرار اطرافیان مواجه می شد، آب پاکی بر دست نیازشان می پاشید و می فرمود: «بالاتر از این ها فکر کنید. گیرم که نام من بر سر زبان ها افتاد. وقتی پیش خدا دستم خالی است، شهرت برای من چه سودی دارد؟»(1) سلام بر این همت بلند و افتادگی وصف ناپذیرت که حتی از شهرت آنچه سزاوارش بودی نیز طفره می رفتی. درود خدا بر روان پاک تو، ای استوانه علم و تقوا و تواضع!

سلام بر تو ای مرد علم و عمل! سلام بر تو ای شکوه تقوا و یقین! حضور صمیمانه ات در جمع بسیجیانی که در بیابان های دور افتاده زیر آتشِ بی امانِ اهریمن، غریبانه جان می باختند. قوت قلبی زوال ناپذیر بود. وقتی سیمای آفتابی ات را که برف کهولت بر آن نشسته بود، در جمع خود می دیدند. غربت و دوری از کاشانه از یادشان رخت بر می بست. کلام شیرین تو در جمع رزم آفرینان، مقاومت را در وجودشان به جریان می انداخت. درِ خانه ات، همیشه به روی دریادلان دفاع مقدس باز و همیشه پذیرای بدن های خسته و گردوخاک

1- گلشن ابرار، ج 2، ص 964، به نقل گلبرگ معرفت، شماره 31، ص 53.