چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 69

ص:71

پاسداشت شخصیت ها

اشاره

پاسداشت شخصیت ها

زیر فصل ها

الف. شهادت شیخ فضل اللّه نوری رحمه الله (11 مرداد 1288)

ب. شهادت خلبان عباس بابایی (15 مرداد 1366)

الف. شهادت شیخ فضل اللّه نوری رحمه الله (11 مرداد 1288)

الف. شهادت شیخ فضل اللّه نوری رحمه الله (11 مرداد 1288)

گفتار مجری

چه کسی است که ندای سرخ تو را در مسلخ بردباری، که منصور وار از بالای دار بر کرانه های زمان برتافتی، نشنیده باشد؟ کیست که حرکت وحدت آفرین تو را انکار کند؟ مگر فروغ خورشید تو را می توان در پشت تیرگی ها پوشاند؟ مگر چهره آفتاب را می توان در نقاب تجاهل کشید؟ تو آفتاب زخم خورده مقاومت تا پای جان هستی. ای شیخ فضیلت ها، باید بر غریب ترین زخم های تو گریست باید بر معصوم ترین حقیقت زندگی تو، بر جانفشانی ات، مویه کرد. ای از تبار آسمانیان! ای شیخ مراد، عروج عاشقانه ات بر دار عاشقی زنده یادها باد.

ای مجتهد سبز سیرت! ای مجاهد ابراهیم تبار! ای عصایِ موسا در دست! رنج هفتاد سال سر بلندی و مقاومت را به جان خریدی و حاضر نشدی لحظه ای، زیر بیرق ستم صف بیارایی. تو را بر پای دار کشیدند و ندانستند پروانه را از سوختن باکی نیست. اگر منطق در سوختن باشد دیگر در آن ملالی نیست هدف تو روشنکردن و روشنایی بخشیدن بود. به سان شمعی سوختی و آرام آرام آب شدی و ترس از روشنایی را در چشمان شب پرستان ریختی. درود و سلام خدا بر تو ای شیخ روشنگر! شهادت پیر وارسته و شیخ فضیلت ها و روشن گری ها، شیخ فضل اللّه نوری، در سینه تا ابد جاوید باد.

ای نسیم جاری در کوچه های صبح روشنی! ای مرغ دریایی ایمان که بیم موج ندارد. ای حنجره شکفته در آزادی که چکامه ای سبز با شورانگیزترین واژه ها در رثای آزادگی سرودی. سلام بر غزل دستانت که همیشه دستگیر افتادگان راه حقیقت بود. سلام بر چشمان ژرف بین تو که راهنمای گم شدگان طریقت بود.