چکامه همدلی 2: نگارینه ای مانا در گفتار مجری و زیرنویس های تلویزیونی (مناسبت های ملی، بین المللی) صفحه 80

ص:82

چین و چروک های هزار ساله را از پیشانی ملّت می سترد و دستان آسایش ندیده ات، غبار غمی سترگ را از آیینه دل مردم می زدود. ای باهنر، ایهنرمندترین مرد خدایی، ای آن که هنر خدمت به خلق را در سایه رضای حق به ما آموختی، ای که در حاشیه غربت زده نیازمندان بذر امید می پاشیدی، ای که سراچه دل ها هنوز نقش هنر اخلاص تور ا در خود دارد، ای چشمان بیدار انقلاب وای دستان خدمتگزار نظام، خاطره اخلاصتان در دل های ما زنده و جاوید است. بر بلندای ایمان و اخلاص شما مردان خدایی درود!

دستانشان بریده باد و چشمانشان کور هم آنان که شما دو آموزگار بزرگ را از دامان ملت جدا کردند؛ هم آنان که سادگی دستانتان و مهربانی نگاهتان را تاب نیاوردند؛ آن نگاه های رنج کشیده که از کویر نگاه هر نیازمندی، درد کشیده تر بود؛ نگاه هایی که در قاب دیده و دل ها جاوید مانده است. شما دو فرشته بودید که زمامدار حکومت شده بودند. شما مهربان ترین رئیس جمهور و نخست وزیر بودید که قبیله عشق ما را راهبری می کردند. هنوز نامتان یاد آور ساده زیستی و زبانزد خاک نشینی در هر کوی و برزن است به روح دردمند و آزاد شده شما آلاله های خونین سرزمینمان سلام و درود عاشقانه می فرستیم.

ای رجایی، ای باهنر، نمی دانید فراق توان سوزتان با دل ملّت چه کرد. نمی دانید چه سیلی از شانه های زخم خورده، شما را بر دوش بدرقه نمود. همه چشمها خون می گریستند و دست ها خاک عزا بر سر می پاشیدند. دل های داغدار ماتم خود را فراموش کرده و آمده بودند تا قطره ای از اقیانوس عشق و ماتم شما باشند. آن روز، درد بر بال ملایک نشست و اشک آفتاب جاری شد. آن روز غم گستر از گستره دل ها محو ناشدنی است و هنوز از زخم کهنه آن بر دامان طاقت، خونابه جاری است. پایاترین سلام ها بر روح همیشه زنده شما باد.